Στις 11 Δεκεμβρίου 1946 ιδρύθηκε η UNICEF, η Οργάνωση των Ηνωμένων Εθνών για τα Παιδιά με σκοπό να βοηθήσει τα παιδιά μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.
Το 1959 ο ΟΗΕ ψήφισε τη Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Παιδιού.
Το 1989 υπογράφεται και ψηφίζεται η Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού που επικυρώθηκε από πολλές χώρες (στην Ελλάδα έγινε νόμος του κράτους το 1992).
"Όλα τα παιδιά είναι ίσα. Έχουν δικαίωμα να τα αντιμετωπίζουν χωρίς διακρίσεις λόγω της φυλής, του φύλου, της γλώσσας, της θρησκείας, των απόψεων, της περιουσίας, της κατάστασης, των ιδιαίτερων αναγκών ή της εμφάνισής τους".
Αν όμως θέλετε τη γνώμη μου, τα παιδιά όλου του κόσμου θα έπρεπε να γιορτάζουν κάθε μέρα.
Γιατί τα παιδιά όπως και οι ενήλικες έχουν δικαιώματα. Δικαιώματα που κάποιοι που θεωρούνται "έξυπνοι" καταπατούν με τον πιο βάναυσο τρόπο.
Τι να πρωτοσκεφτεί κανείς;
Την ψυχαναγκαστική παιδική εργασία;
Την παιδική πορνεία;
Την παιδική βία που βιώνουν παιδιά ακόμα και μέσα στην κούνια τους;
Την έλλειψη εκπαίδευσης;
Την έλλειψη βασικών καθημερινών αναγκών(νερό, φαγητό, ένδυση);
Την έλλειψη ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης;
Η φωνή όλων των παιδιών. Όλων αυτών των παιδιών που μας μιλάνε αλλά εμείς δεν ακούμε. Γιατί έχουμε μάθει μόνο να μιλάμε. Μόνο να διατάζουμε. Τι θα μας έλεγαν όμως αν σωπαίναμε και μπορούσαμε να τα ακούσουμε;
* Αν ζω μέσα στην κατανόηση, μαθαίνω να έχω υπομονή.
* Αν ζω μέσα στη δικαιοσύνη, μαθαίνω να είμαι δίκαιος.
* Αν ζω μέσα στην ασφάλεια, μαθαίνω να πιστεύω.
* Αν ζω μέσα στην κριτική, μαθαίνω να κατακρίνω.
* Αν ζω σε εχθρικό περιβάλλον, μαθαίνω να καυγαδίζω.
* Αν ζω μέσα στην ντροπή, μαθαίνω να αισθάνομαι ένοχος.
* Αν με δέχονται όπως είμαι, μαθαίνω να βρίσκω την αγάπη μέσα στον κόσμο.
