Από τα μεγαλύτερα προβλήματα της εποχής μας είναι η διαχείριση ροής προσφύγων και όμβριων υδάτων.
Θα με ρωτήσετε, από που και ως που, προκύπτει ένας τέτοιος παραλληλισμός. Και τα δύο φαινόμενα όσο λαμβάνουν χώρα μέσα σε ειρηνικές και φυσιολογικές συνθήκες είναι δημιουργικές λειτουργίες του περιβάλλοντος, των κοινωνιών και της φύσης.
Όταν όμως έχομε παρεμβάσεις του ανθρώπου, τότε οι φυσιολογικές μετακινήσεις-μεταναστεύσεις ανθρώπων και υδάτων γίνονται καταστροφικές. Μια συνήθης, κοινή ανθρώπινη παρέμβαση είναι η φωτιά. Οι πυρκαγιές δασών, και οι φωτιές του πολέμου προκαλούν βίαιες και ασυνήθιστες μετακινήσεις υδάτων (όμβριων) και Ανθρώπων (Προσφύγων).
Μιλάμε λοιπόν σήμερα για την ανάγκη διαχείρισης των ροών των προσφύγων αλλά παράλληλα και για τη διαχείριση των ροών των όμβριων υδάτων. Αυτό το δεύτερο περί της διαχείρισης των όμβριων παίρνει ιδιαίτερες διαστάσεις εδώ στην Ηλιούπολη!
Μια ενδιαφέρουσα ομοιότητα των δύο προβλημάτων είναι η χρησιμοποίηση όμοιων πρακτικών και τεχνικών εργαλείων με τα οποία αντιμετωπίζονται τα δύο προβλήματα.
Φράχτες, φράγματα, σημεία συγκέντρωσης και ρύθμισης των ροών, εγκιβωτισμοί, διαδρομές γρήγορης μεταφοράς σε όμορες περιοχές ευθύνης. Κυρίαρχη αντίληψη της εκάστοτε εξουσίας που καλείται να διαχειριστή τέτοια προβλήματα είναι να οδηγηθεί το πρόβλημα στους γείτονες. Αυτοί ας κόψουν το κεφάλι τους. Για την πηγή του προβλήματος αρκεί ένας απλός εξορκισμός!
Στην Ηλιούπολη, ιδιαίτερα μετά τις πυρκαγιές στον Υμηττό, οι ροές των όμβριων γίνονται απειλητικές.
Βέβαια ο κ. Δήμαρχος αντί να ισχυρισθεί ως άλλη Κα Τασία ότι δεν ξέρει που πάνε τα νερά των όμβριων προτίμησε να οργανώσει, ως άλλος Ερντογάν, τη γρήγορη-γρήγορη προώθησή τους προς τον Άγιο Δημήτριο.
Καθορίζει λοιπόν τις ροές των όμβριων δια της Ηλιούπολης (Σ2 @Σ3) και αδιαφορεί για το τι θα γίνει στους γείτονες του Αγίου Δημητρίου και Φαλήρου. Βιάζεται να οδηγήσει τα νερά στο ρέμα της πικροδάφνης, στο πέρασμα της Γέφυρας Βουλιαγμένης. Αν εκεί, κάτω της Βουλιαγμένης, προκληθεί κάποια ζημιά ή πνιγεί και κάποιος άνθρωπος , η έκφραση της λύπης μας και η καταγγελία της κεντρικής κυβέρνησης είναι μια συνήθης και αποτελεσματική τακτική!
Να όμως που οι γείτονες Δημότες αντιλαμβανόμενοι τον κίνδυνο, διαμαρτύρονται και ζητάνε λύση ορθολογική. Τι διαφορετικό κάνουν οι χώρες που υψώνουν φράχτες για να αποτρέψουν την ροή προσφύγων στη χώρα τους.
Ο Γερμανός Μέγας Ηγέτης κ. Χόρφεστατ ζητάει η Ελλάδα να κλείσει τις τρύπες των θαλάσσιων συνόρων της που τα κάνουν να μοιάζουν με τρύπιο Ελβετικό τυρί.
Τι θα γίνει αν ο Άγιος Δημήτριος , μεγάλη η χάρη του, εκλάβει την έξοδο της γέφυρας στη Βουλιαγμένης ως τρύπα Ελβετικού τυριού και τη σφραγίσει , μιας και ανήκει στη περιοχή ευθύνης του; Στην εποχή μας όμως, το αυτονόητο, όπως είναι ο ορθολογισμός δεν είναι αυτονόητο για όλους.
Το πρόβλημα της Πικροδάφνης βρίσκεται ακόμα στα χέρια ανθρώπων που ενδιαφέρονται για το περιβάλλον του κοινού ρέματος.
Το βλέπουν με ψυχραιμία και ευθύνη γιατί κοινά είναι τα οφέλη από την Πικροδάφνη.
Αυτοί οι άνθρωποι, «το Δίκτυο πολιτών για την προστασία της Πικροδάφνης» που απειλούνται από το Δήμαρχο Ηλιούπολης να αποκαλυφθούν και να παραδοθούν στη «δημόσια χλεύη» είχαν το θάρρος να κάνουν μια ξεχωριστή παρουσίαση του θέματος στο Μουσείο Εθνικής Αντίστασης την Κυριακή 29 Νοεμβρίου.
Ο Δήμαρχος της Ηλιούπολης κ. Βαλασόπουλος, δεν έκανε χρήση της ευκαιρίας να παραστεί στη συζήτηση και να φωτίσει το πρόβλημα από την δική του μεριά. Επιβεβαίωση ενοχής; Τι άλλο;
Η είσοδος της πικροδάφνης στη γέφυρα της Βουλιαγμένης ,που οδηγεί τα πολλαπλάσια όμβρια που θα προκύψουν από το έργο, είναι στα όρια ευθύνης της Ηλιούπολης.
Η έξοδος όμως του ρέματος κάτω από τη γέφυρα ανήκει στη ζώνη ευθύνης του Αγίου Δημητρίου. Τι υπερτερεί εδώ; Πρώτα η Ηλιούπολη ή Πρώτα ο Άγιος Δημήτριος;
Πως το έλυσαν το θέμα οι δύο αιρετές Διοικήσεις των Δήμων; Πόσες συζητήσεις, των εμπλεκόμενων Δήμων έγιναν; Πως εκφράστηκε το πνεύμα συνεργασίας μεταξύ όμορων Δήμων;
Τι αποφάσισαν οι υπεύθυνοι αιρετοί άρχοντες των δύο όμορων πόλεων ; Τι είπαν στους Δημότες τους; Πως παρενέβη η Περιφέρεια στη διαχείριση του θέματος από τους δύο Δημάρχους; Ένα πλήθος τέτοιων ερωτημάτων μπορούν να διατυπωθούν. Όλες όμως οι απαντήσεις δεν αποκρούουν επαρκώς την κυρίαρχη άποψη πως είμαστε μπροστά σε Δήμους βιλαέτια των Δημάρχων τους.
Οι αιρετοί άρχοντες της Τοπικής Αυτοδιοίκησης κοκορεύονται ως οι ηγέτες που βρίσκονται πολύ κοντά στο λαό αντιδιαστέλλοντας την συντεχνία τους από την αντίστοιχη συντεχνία των ηγετών της Κεντρικής πολιτικής σκηνής.
Η περίπτωση του ρέματος της πικροδάφνης, κοινού αντικειμένου πέντε εμπλεκόμενων Δήμων, φέρνει στην επιφάνεια την πολιτική ποιότητα των ηγετών της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και κυρίως την περί Δημοκρατίας αντίληψή τους.
Το Μάτι Πίσω από την Πλάτη!
4.12.2015
