του Γιώργου Χαρίση.
Πρώτη Σεπτέμβρη 2014 αναλαμβάνουν οι νέες περιφερειακές και δημοτικές αρχές. Οι μνημονιακές δυνάμεις, την τελευταία τετραετία και οι νεοφιλελεύθερες επιλογές τους δεκαετιών, με τους νόμους του «Καποδίστρια» και του «Καλλικράτη» για την τοπική αυτοδιοίκηση, οικοδόμησαν ένα κράτος κομματικό και πελατειακό, ευνούχισαν τον λαϊκό χαρακτήρα της αυτοδιοίκησης, το έκαναν πιο ευάλωτο στη διαφθορά, με ελαστικές συνειδήσεις σε ευρεία κλίμακα, που αντί να ικανοποιεί τις ανάγκες των πολιτών τους καταδυνάστευε, που πολλοί λειτουργοί του, αντί να κάνουν το καθήκον τους, το χρησιμοποιούσαν για τον προσωπικό τους πλουτισμό.
Το διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα, τα τελευταία είκοσι πέντε χρόνια, πετώντας και το απαραίτητο κοκαλάκι στους αυλικούς του, οδήγησε τη χώρα στην καταστροφή και τώρα τα ίδια κόμματα, με το ίδιο πολιτικό προσωπικό, που έβαλε το χέρι στο μέλι, παίρνει το μαχαίρι να κάνει κάθαρση. Ποιον όμως κοροϊδεύουν; Ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης κατηγορήθηκε ότι ελάμβανε δωράκια από τη Siemensκαι το κ. Χριστοφοράκο και σήμερα εμφανίζεται ως αναμορφωτής της δημόσιας διοίκησης.
Αυτοί που ταπείνωσαν το λαό μας και καταστρέψανε τη χώρα, δεν μπορούν να γίνουν και οι αρχιτέκτονες μιας νέας Ελλάδας της δικαιοσύνης, της ισότητας και της αξιοκρατίας.
Και τότε και τώρα το κάνουν για να αναπαράγονται πρόσωπα, κόμματα και μηχανισμοί στην εξουσία και διαχρονικά για να ικανοποιούνται τα συμφέροντα των λίγων σε βάρος των πολλών.
Επειδή όμως σήμερα το μνημονιακό καθεστώς υπάρχει για να υπηρετεί κυρίως τα συμφέροντα των δανειστών, δεν διστάζει να βγάζει τη χώρα στο σφυρί, να εκποιεί τον δημόσιο πλούτο και να κάνει ασύμφορη την κατοχή ακόμη και της μικρής ιδιοκτησίας, για να μπορεί να πουληθεί φτηνά και να ληστευτεί εύκολα από τις τράπεζες, ενώ από την άλλη μεριά διαλύει το δημόσιο, συρρικνώνει και καταργεί τις δημόσιες και κοινωνικές του υπηρεσίες, χωρίς να ενδιαφέρεται για την τύχη του λαού, ένα μεγάλο τμήμα του οποίου βιώνει την ανθρωπιστική κρίση.
Και ενώ η κοινωνία χειμάζεται και βρίσκεται σε βαθειά οικονομική και ανθρωπιστική κρίση, η κατάσταση στην τοπική αυτοδιοίκηση είναι δραματική.
Τα οικονομικά της έχουν μειωθεί κατά 70% περίπου, το προσωπικό και οι υπηρεσίες της έχουν συρρικνωθεί και οι όποιες ανάγκες καλύπτονται με εποχικό προσωπικό, μέσω προγραμμάτων ΟΑΕΔ, Μ.Κ.Ο. και ΚΟΙΝΣΕΠ.
Οι επιλογές που έχουν σήμερα οι νέες αυτοδιοικητικές αρχές είναι περιορισμένες, ενώ για όσες θέλουν να επιλέξουν στρατόπεδο και να βρεθούν στην πλευρά της ικανοποίησης των λαϊκών αναγκών και όχι των συμφερόντων των ξένων δανειστών και των ντόπιων υποτακτικών τους, αποτελεί μονόδρομο η κατάρτιση και υλοποίηση ενός διαφορετικού σχεδίου, που θα κινείται εκτός μνημονιακής νομιμότητας, θα έρχεται σε ρήξη με την κεντρική εξουσία, θα στοχεύει στην ανατροπή της μνημονιακής πολιτικής και θα αποτελεί τον προπομπό για την έλευση μιας κυβέρνησης της Αριστεράς, που θα βάλει τέρμα στην καταστροφή που οδηγείται η χώρα μας και ο λαός της.
Αν επιλεγεί η διαχείριση απλά της υπάρχουσας κατάστασης τότε και οι αυτοδιοικητικές αρχές της Αριστεράς, παρά του ότι φραστικά θα την καταγγέλλουν και θα διαφωνούν, θα απολύσουν εργαζόμενους, θα εκχωρήσουν αρμοδιότητες σε ιδιώτες, θα προσλαμβάνουν προσωπικό με ελαστικές εργασιακές σχέσεις και θα λειτουργούν τις κοινωνικές τους υπηρεσίες είτε ανταποδοτικά, φορολογώντας τους δημότες τους, είτε μέσω ευρωπαϊκών προγραμμάτων, εξαρτώμενοι και για το στοιχειώδες από την Ευρωπαϊκή Ένωση και τα προγράμματα του ΕΣΠΑ.
Ο άλλος δρόμος, ο δύσκολος αλλά ωραίος, είναι να επιχειρήσουμε να κάνουμε τώρα τις ιδέες μας πράξη, να κινηθούμε εκτός ορίων και πλαισίων, να αναβιώσουμε μορφές λαϊκής εξουσίας και συμμετοχής, που θα αποτελέσουν τη φύτρα μιας νέας, λαϊκής εξουσίας που θα συγκρουστεί με τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα και θα απαλλάξει τη χώρα και το λαό μας από την εξάρτηση και την εξουσία του κεφαλαίου.
Την εξουσία σε τοπικό και κεντρικό επίπεδο τη θέλουμε για αυτό το σκοπό και όχι για ατομικό πλουτισμό και προσωπική προβολή κάποιων. Φτάνει με τους υπάρχοντες παράγοντες του ?δημόσιου βίου, δεν θέλουμε να αποκτήσουμε και τους δικούς μας!
Η σωστή λοιπόν εκκίνηση θα δημιουργήσει ανάλογη δυναμική, ενώ τα μέτωπα που θα επιλεγούν θα διαμορφώσουν τις απαραίτητες κοινωνικές συμμαχίες και θα ενεργοποιήσουν τον κόσμο και τις κοινωνικές του συλλογικότητες, πράγματα απαραίτητα για την εφαρμογή ενός ριζοσπαστικού προγράμματος ρήξεων και ανατροπών.
Α. Σε γενικό πολιτικό επίπεδο και στην επικράτεια της περιφέρειας και του δήμου θα πρέπει:
α)Να υπερασπίσουμε τη δημόσια περιουσία από τα ντόπια και ξένα αρπακτικά της. Οι παραλίες να είναι ελεύθερες για το λαό και τα δάση προστατευμένα από την επίθεση ?αξιοποίησής τους.
β)Να περιφρουρήσουμε τη λαϊκή περιουσία και να κάνουμε πράξη το σύνθημα: «Κανένα σπίτι σε χέρια τραπεζίτη», οργανώνοντας λαϊκές επιτροπές περιφρούρησής της.
γ)Να εξασφαλίσουμε για όλους στέγη, φαγητό, νερό και ρεύμα, που σημαίνει ότι προχωράμε στην κατάληψη και αξιοποίηση δημοσίων ή κλειστών κτηρίων και υποδομών, στην οργάνωση λαϊκών συσσιτίων, στην ενεργοποίηση και τη στήριξη ομάδων κοινωνικής αλληλεγγύης και στην οργάνωση λαϊκών επιτροπών υπεράσπισης και ελεύθερης χρήσης των βασικών κοινωνικών αγαθών.
δ)Να διασφαλίσουμε την πρόσβαση όλων των πολιτών στις πρωτοβάθμιες μονάδες υγείας, υπερασπίζουμε τη λειτουργία των δημόσιων νοσοκομείων και των άλλων υγειονομικών μονάδων και αξιοποιήσουμε όλο το υγειονομικό προσωπικό, που κατοικεί στο δήμο σε αλληλέγγυες ομάδες υγειονομικής φροντίδας των πολιτών και
ε)Να στηρίξουμε, αλλά και να πρωτοστατήσουμε στην επαναλειτουργία, από τους ίδιους τους εργαζόμενους, εργοστασίων και βιοτεχνιών που έκλεισαν και να ενισχύσουμε συνεταιριστικές παραγωγικές δραστηριότητες ανέργων πολιτών ή μικρών παραγωγών με σκοπό την αντιμετώπιση της ανεργίας και συλλογική τους διαπαιδαγώγηση. Αυτό πρέπει να κάνει η τοπική αυτοδιοίκηση και όχι να κάνει ΚΟΙΝΣΕΠ, που διαλύουν τις δημόσιες υπηρεσίες, αλώνουν τις εργασιακές σχέσεις και υπηρετούν την νεοφιλελεύθερη επέλαση για τη διάλυση του κοινωνικού κράτους..
Β. Σε επίπεδο λειτουργίας του δήμου και της περιφέρειας:
α)Να κάνουμε πράξη το σύνθημα, που αποτελεί και συνταγματική ρήση ότι δηλ. όλη η εξουσία ασκείται απ? το λαό και για το λαό. Αυτό σημαίνει ότι η χάραξη της πολιτικής του δήμου δεν διαμορφώνεται στους τέσσερεις τοίχους των γραφείων, ούτε από κάποιους ειδικούς γραφειοκράτες και υπηρεσιακούς παράγοντες, αλλά συνυφαίνεται με τους πολίτες και τους τοπικούς φορείς, αφουγκράζεται τις λαϊκές ανάγκες και εμπλουτίζεται μέσα από τις αγωνιστικές διεκδικήσεις, δημιουργεί το πλαίσιο της ενεργούς συμμετοχής και όχι της παθητικής ανάθεσης για την επίλυση των προβλημάτων της καθημερινότητας.
β)Να προσκαλέσουμε, δίνοντας λόγο και ισότιμο ρόλο σε άλλες αυτοδιοικητικές οντότητες, ιδιαίτερα στις δυνάμεις της Αριστεράς, οικοδομώντας στην πράξη μια πλατιά λαϊκή αριστερή και προοδευτική συμμαχία, που θα αναμετρηθεί με τα «συμφέροντα», θα πολλαπλασιάσει την κινηματική δυναμική και θα ενεργοποιήσει το λαϊκό παράγοντα.
γ)Να ακυρώσουμε τους εν εξελίξει διαγωνισμούς για τα εργοστάσια διαχείρισης των απορριμμάτων, που γίνονται για να εξασφαλίσουν τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα και είναι υψηλού οικονομικού κόστους και χαμηλών περιβαλλοντικών προδιαγραφών και μετατρέπουν τη χώρα μας σε σκουπιδότοπο της Ευρώπης. Η σύγκρουση μ? αυτή τη συμμορία και η άσκηση μιας διαφορετικής, διαμετρικά αντίθετης πολιτικής θα αποτελέσει κριτήριο για το πού θέλουμε να το πάμε. Στον τομέα αυτόν θα τα πάμε καλά, αν κάνουμε το αντίθετο απ? αυτό που γίνεται σήμερα!
δ)Να στελεχώσουμε τις υπηρεσίες, με προτεραιότητα τις κοινωνικές, προσλαμβάνοντας με διαφανείς διαδικασίες και με λαϊκή συμμετοχή στις επιτροπές, το απαραίτητο προσωπικό, με πλήρη και σταθερή εργασία, κόντρα στην απαγόρευση των προσλήψεων και τις ελαστικές εργασιακές σχέσεις.
Θα ρωτήσει όμως κάποιος ότι αυτό απαγορεύεται και άρα το ερώτημα είναι τι και πώς το κάνουμε;
Η απάντηση στο τι θα κάνουμε θα μας οδηγήσει και στην επιλογή του ανάλογου στρατοπέδου. Το δίλλημα λοιπόν που τίθεται σ? όλους τους Αριστερούς και όχι μόνο, Δημάρχους και Περιφερειάρχες είναι αν θα κινηθούν πέρα από την μνημονιακή νομιμότητα, αν διαμορφώσουν έναν άλλο, αντιπαραθετικό πόλο εξουσίας, απέναντι στην κεντρική εξουσία ή θα συμμορφωθούν προς τας υποδείξεις και θα φορέσουν το μνημονιακό κουστούμι που τους ετοιμάζουν.
Σε ένα τέτοιο πολιτικό περιβάλλον, που οι υπηρεσίες των αυτοδιοικητικών φορέων θα μπουν στην υπηρεσία της εξυπηρέτησης των λαϊκών κοινωνικών αναγκών, τότε για την ποιότητα και το επίπεδο των παρεχόμενων υπηρεσιών, έχουν λόγο και οι εργαζόμενοι, αλλά και οι πολίτες.
Αυτό θα πρέπει να είναι το δικό μας σύστημα αξιολόγησης. Ένα σύστημα που θα αναβαθμίζει το ρόλο των εργαζομένων, που θα κοινωνικοποιεί το έργο τους και το έργο των δημοσίων υπηρεσιών, που θα βρίσκεται στη λαϊκή κρίση και κριτική και που η ύπαρξη ή όχι μιας υπηρεσίας δεν θα εξαρτάται από δημοσιονομικούς λόγους, αλλά από την κοινωνική της ανταποδοτικότητα.
Εμείς δεν αγωνιζόμαστε για να διασφαλίσουμε απλά την εργασία κάποιων δημοσίων υπαλλήλων, ούτε για να τους αναπαράγουμε στη θέση τους, αλλά για να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στην κοινωνία. Μόνο τότε θα είναι χρήσιμοι και εμείς αυτό μόνο μπορούμε να υπερασπιστούμε και να εγγυηθούμε.
*Ο Γ.Χαρίσης είναι μέλος της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ και τ. αντιπρόεδρος της ΠΟΕ-ΟΤΑ και της Ε/Ε της ΑΔΕΔΥ.
