Δεν φτάνει που η αιθαλομίχλη, από τον Δεκέμβριο του 2012, πνίγει τα αστικά κέντρα με την εκτεταμένη χρήση βιομάζας για θέρμανση μετά την εξίσωση του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης στο πετρέλαιο θέρμανσης με αυτό της κίνησης, σε συνδυασμό με την κατάρρευση των εισοδημάτων, τώρα το αρμόδιο ΥΠΕΚΑ, το οποίο έχει επιδείξει μνημειώδη αδιαφορία αυτά τα χρόνια, προκαλεί.
Στην ιστοσελίδα του... ευαισθητοποιεί και προστατεύει τη δημόσια υγεία, όχι μόνο υποβαθμίζοντας το πρόβλημα, αλλά ισχυριζόμενο πως το νέφος της αιθαλομίχλης ανά τους αιώνες ενοχλούσε και τους βασιλείς, που αναγκάζονταν, οι καημένοι, να αλλάξουν πόλη.
Επιπλέον, τα υψηλά επίπεδα αιθαλομίχλης αλλού συνοδεύονται από μαζικούς θανάτους...
Αντιγράφουμε: "Η ρύπανση από αιθαλομίχλη είναι πολύ παλιό φαινόμενο. Είναι χαρακτηριστική η αναφορά του Ρωμαίου φιλοσόφου Σενέκα το 61 μ.Χ.: 'Μόλις έφυγα μακριά από τον πνιγερό αέρα της Ρώμης και από τη βρομιά των καπνοδόχων, που κάπνιζαν διαχέοντας ολόγυρα θανατηφόρα αέρια και αιθάλη, ένιωσα να αλλάζει η διάθεσή μου'.
Το 1157, η σύζυγος του βασιλιά Ερρίκου Β' της Αγγλίας, Ελεονόρα, μετακόμισε από το Tutbury Castle του Nottingham γιατί θεώρησε ανυπόφορη τη ρύπανση του αέρα εξαιτίας της καύσης των ξύλων. Άλλες αναφορές από τον Μεσαίωνα περιγράφουν τα προβλήματα καπνού που δημιουργούσε η καύση του κάρβουνου, με αποτέλεσμα ο βασιλιάς Εδουάρδος ο Α' να απαγορεύσει το 1307 τη χρήση του κάρβουνου στις ασβεστοκάμινους του Λονδίνου. Στα νεότερα χρόνια, το πρώτο σοβαρό επεισόδιο ατμοσφαιρικής ρύπανσης από αιθαλομίχλη συνέβη το 1875 στο Λονδίνο, όπου σημειώθηκαν αρκετοί θάνατοι ανθρώπων και ζώων. Η αιθαλομίχλη, το 1909, στη Γλασκόβη και το Εδιμβούργο, θεωρήθηκε η κύρια αιτία για 1.000 περίπου θανάτους ανθρώπων. Το 1930, πάλι σε επεισόδιο αιθαλομίχλης στη βιομηχανική περιοχή της κοιλάδας του Meuse στο Βέλγιο, αρρώστησαν εκατοντάδες άτομα, από τα οποία τα εξήντα πέθαναν τις επόμενες ημέρες. Το μεγαλύτερο επεισόδιο αιθαλομίχλης, όμως, συνέβη στο Λονδίνο το 1952, όταν μια εβδομάδα υψηλών επιπέδων ρύπανσης είχε ως αποτέλεσμα να συμβούν 4.000 'πλεονάζοντες' θάνατοι (σύγκριση των ρυθμών θανάτου πριν και μετά το επεισόδιο), οι οποίοι αποδόθηκαν στη ρύπανση από αιθαλομίχλη".
Αφού οι μνημονιακές πολιτικές οδήγησαν σε βίαιη ανατροπή του τρόπου θέρμανσης, στη συνέχεια αναφέρεται ότι "η εκτεταμένη χρήση βιομάζας εντός αστικών περιοχών σε υποκατάσταση υφιστάμενων τεχνολογιών θέρμανσης μπορεί να οδηγήσει σε αυξημένες συγκεντρώσεις σωματιδίων στην ατμόσφαιρα. Η ένταση του φαινομένου αναμένεται να είναι πολλαπλάσια όταν γίνεται εκτεταμένη χρήση τζακιών ανοιχτού τύπου".
Αναπτύσσεται δε ολόκληρη επιχειρηματολογία με παράθεση μελετών, οι οποίες τεκμηριώνουν το αυτονόητο που η άγρια λιτότητα κατέστρεψε. Δηλαδή ότι τη μικρότερη συνεισφορά στις εκπομπές αιωρούμενων σωματιδίων στην ατμόσφαιρα "έχουν τα συστήματα θέρμανσης που χρησιμοποιούν ως καύσιμα φυσικό αέριο και πετρέλαιο και τη μεγαλύτερη τα συστήματα που χρησιμοποιούν καύσιμα στερεής βιομάζας".
Παραθέτουν ακόμη δεκαοκτώ συμβουλές: "Τι μπορεί και πρέπει να κάνει ο πολίτης για την αιθαλομίχλη", της λογικής "καλύτερα πλούσιος και υγιής, παρά φτωχός και άρρωστος"... Π.χ. επιλέγουμε οικονομικούς τρόπους θέρμανσης για να ζεσταθούμε, χωρίς παράλληλα να βλάπτουμε την υγεία μας και το περιβάλλον, μονώνουμε τα σπίτια μας και δεν σπαταλάμε άσκοπα ενέργεια.
