Αφού κάποιοι κατάφεραν να ξεπεράσουν το σοκ των πρώτων ωρών, επιδόθηκαν ξανά στις ανιστόρητες αναλύσεις της θεωρίας των δύο άκρων, που νομιμοποίησε τη φασιστική συμμορία, προσπαθώντας να απονομιμοποιήσει την αριστερά και τους αγώνες των κινημάτων.
Ο κ. Σαμαράς, είχε ?προβλέψει? αυτό που έλεγε ότι απεύχονταν, τα δύο άκρα να χτυπιούνται στους δρόμους. Μόνο που το ?ένα? χτυπά και το ?άλλο? πεθαίνει.
Αφού λοιπόν κάποιοι επιμένουν, ας κάνουμε την παραχώρηση να δεχτούμε τη θεωρία τους ως υπόθεση εργασίας.
Αν αυτό που συνέβη είναι το ένα άκρο, ας διαλέξουμε όλοι οι άλλοι το άλλο. Της δημοκρατίας, της δικαιοσύνης, της ελευθερίας της έκφρασης.
Αν το ένα άκρο είναι ο πληρωμένος δολοφόνος, ας διαλέξουμε το άκρο του παλικαριού που πεθαίνει στα 34 χωρίς κανένα λόγο.
Αν στο ένα άκρο είναι οι Γκοτζαμάνης και Εμμανουηλίδης, θα διαλέξουμε το άλλο, τον Λαμπράκη, τον αγωνιστή για την ειρήνη και τον παγκόσμιο αφοπλισμό.
Αν στο ένα άκρο είναι οι γορίλες με τα μαύρα, που κυνηγούν, δέρνουν και σκοτώνουν αθώους ανθρώπους, εμείς που έχουμε να παίξουμε ξύλο από την 1η Γυμνασίου, θα διαλέξουμε το άλλο, του διαλόγου, της αλληλεγγύης και του πολιτικού αγώνα.
Βέβαια, σ? αυτή τη θεωρία, υπάρχει και ένα κέντρο ανάμεσα στα δύο άκρα. Αυτό που επιθυμείτε να καταλάβετε με την ανιστόρητη θεωρία σας. Σας το παραχωρούμε και αυτό ως υπόθεση εργασίας.
Γιατί στην ερώτηση, αν έχει δικαίωμα στη ζωή και στην εργασία ο κάθε άνθρωπος, το ένα άκρο μουγκρίζει: ?μόνο ο φυλετικά καθαρός?, το άλλο άκρο που διαλέγουμε φωνάζει: ?ΝΑΙ?, και το κέντρο που σας παραχωρούμε ψιθυρίζει: ?εξαρτάται?.
Στην ερώτηση αν όλοι οι άνθρωποι έχουν δικαίωμα στην παιδεία και την υγεία, το δικό σας κέντρο λέει πάλι ?εξαρτάται??
Στην ερώτηση αν πρέπει να σταματήσει η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, το δικό σας κέντρο λέει: ?μόλις φτιάξουν οι δείκτες?.
Στη δολοφονία του Παύλου, το ένα άκρο είναι το μαχαίρι και το άλλο το στήθος.
Εμείς, θέλαμε δεν θέλαμε, διαλέξαμε άκρο. Το κέντρο σας που είναι;
