Δύο χρόνια απουσίας συμπληρώνονται σήμερα, 17 Απρίλη, από τη μέρα που ο Δημήτρης Μητροπάνος έφυγε για το μακρινό του «ταξίδι», αφήνοντας φτωχότερο το ελληνικό τραγούδι.

Αλοίμονο.  (Αξίζει να το ακούσετε) 

Με τον μοναδικά δικό του απλό, ευθύ και λεβέντικο τρόπο, στη μακρόχρονη καλλιτεχνική του πορεία, ερμήνευσε μεγάλους συνθέτες, λαϊκούς και έντεχνους, ποιητές και στιχουργούς, περνώντας από ανεπανάληπτα ζεϊμπέκικα σε ανεξίτηλα τραγούδια των μεγάλων δημιουργών και από απρόβλεπτες αγαπημένες ροκ μπαλάντες σε όμορφα λαϊκά κομμάτια. Αλλά με την απαράμιλλη φωνή του σφράγισε και τραγούδια χαραγμένα στη συνείδηση του λαού μας, των Μίκη Θεοδωράκη («Τραγούδι του Νεκρού αδερφού», «Άξιον Εστί», «Ρωμιοσύνη» κ.ά.), Χρήστου Λεοντή (το δοξαστικό της Ειρήνης από την «Καταχνιά») κ.ά.

Ο Δημήτρης Μητροπάνος το 1964 ξεκινά την τραγουδιστική του πορεία δίπλα στο Γιώργο Ζαμπέτα, που στήριξε τον έφηβο ακόμα μαθητή και τραγουδιστή στα πρώτα καλλιτεχνικά του βήματα και στο ξεκίνημα της ζωής του. Το 1966 συναντιέται για πρώτη φορά με τον Μίκη Θεοδωράκη, ο οποίος τον καλεί να ερμηνεύσει μέρη από τη «Ρωμιοσύνη» και το «Άξιον Εστί», σε συναυλίες στην Ελλάδα και την Κύπρο. Το 1967 ηχογραφεί τον πρώτο του δίσκο 45 στροφών με δύο τραγούδια του Γ. Ζαμπέτα (ανάμεσά τους και η πολυτραγουδισμένη «Θεσσαλονίκη»). Είχε προηγηθεί η ηχογράφηση του τραγουδιού «Χαμένη Πασχαλιά», που λογοκρίθηκε από τη χούντα και δεν κυκλοφόρησε ποτέ.

Ο δεύτερος σημαντικός σταθμός στην πορεία του είναι ο δίσκος «Ο Άγιος Φεβρουάριος» σε μουσική Δήμου Μούτση και στίχους Μάνου Ελευθερίου. Στη συνέχεια οι συνεργασίες του με τον Μάριο Τόκα («Η εθνική μας μοναξιά») και με τον Θάνο Μικρούτσικο («Στου αιώνα την παράγκα» με την υπέροχη «Ρόζα») με τραγούδια που αποκάλυψαν το εύρος και την ποιότητα της ερμηνείας του και είχαν τεράστια αποδοχή. Κι ύστερα «Στης ψυχής το παρακάτω» με τον Δημήτρη Παπαδημητρίου, αλλά κι άλλες γόνιμες «συναντήσεις» με πολλούς δημιουργούς.

από:902.gr