Ρένα Δούρου
Μάχη των μαχών η εκλογική μάχη της Περιφέρειας Αττικής. Και τούτο όχι μόνο για τα προφανή, ποσοτικά δεδομένα -ότι δηλαδή συγκεντρώνει σχεδόν τον μισό πληθυσμό της χώρας και παράλληλα αποτυπώνει όλες τις παθογένειες του εθνικού επιπέδου, π.χ. υψηλή ανεργία 28,5%, με τους νέους και τις γυναίκες να είναι τα μεγαλύτερα θύματά της. Όχι μόνο λόγω της σημασίας, αυτής καθαυτής, της δευτεροβάθμιας Αυτοδιοίκησης. Αλλά κυρίως λόγω του πολιτικού μηνύματος που θα εκπέμψει το βράδυ του δεύτερου γύρου των αυτοδιοικητικών εκλογών.
Γιατί το μήνυμα της πρώτης Περιφέρειας της χώρας είναι ευθέως και απολύτως πολιτικό. Θα αποτυπώσει με σαφήνεια τη βούληση των πολιτών: Θα θελήσουν να παραμείνουν στα ίδια ή θα γυρίσουν σελίδα, θα υιοθετήσουν όχι μόνο μια νέα πολιτική, μακριά από την πειθαρχική ευθυγράμμιση με τις κεντρικές επιλογές λιτότητας της κυβέρνησης, αλλά κι ένα νέο ήθος άσκησης εξουσίας;
Και δεν πρόκειται για ψευτοδίλημμα. Αλλά για πραγματικό ερώτημα, η απάντηση του οποίου θα έχει βαρύνουσα σημασία για όλη τη χώρα. Γιατί, στην περίπτωση που οι πολίτες επιλέξουν τη συνέχεια του "έργου" του απερχόμενου περιφερειάρχη, θα επιλέξουν τη συνέχεια ενός συγκεκριμένου ήθους στην άσκηση της εξουσίας. Είναι ακριβώς αυτό το ήθος που έκανε την απερχόμενη διοίκηση να φέρει, την Τρίτη 15 Απριλίου, ούτε λίγο ούτε πολύ, 65 θέματα προς έγκριση στη συνεδρίαση του τελευταίου, πριν από τις εκλογές, Περιφερειακού Συμβουλίου.
Επρόκειτο, ως επί το πλείστον, για "εξυπηρετήσεις" φιλικών προς τον περιφερειάρχη δημάρχων. Ήταν μια κίνηση ψηφοφοθηρική, που απομειώνει τους αντιπροσωπευτικούς θεσμούς της Περιφέρειας -τους οποίους άλλωστε επί 3,5 χρόνια περιφρονούσε, όταν δεν χρησιμοποιούσε εργαλειακά, ο απερχόμενος περιφερειάρχης.
Ήταν όμως και μια κίνηση αυθεντική και αποκαλυπτική του πολιτικού ήθους που έχει επιβάλει η απερχόμενη Διοίκηση. Ενός ήθους που θυμίζει πολιτευτές περασμένων εποχών. Είναι ακριβώς αυτό το ήθος που οδήγησε τη χώρα στην οικονομική, μα πρωτίστως ηθική και πολιτική χρεοκοπία της. Ενός ήθους που χαρακτηρίζεται από φαυλότητα, υποσχεσιολογία, πελατειακές σχέσεις, κοινωνική ανισότητα.
Αυτά ήσαν επί σαράντα και πλέον χρόνια τα σήματα κατατεθέντα των κομμάτων της δικομματικής εξουσίας. Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ αγόραζαν ψήφους και αλλοτρίωναν συνειδήσεις, καταστρέφοντας το πολιτικό, οικονομικό και ηθικό υπόβαθρο της χώρας. Μικρογραφία αυτού του χρεοκοπημένου συστήματος ή, πιο παραστατικά, τελευταίο του προπύργιο, είναι η Περιφέρεια Αττικής επί Γιάννη Σγουρού.
Η "μεταγραφή" του "γαλάζιου" Νίκου Χαρδαλιά στο στρατόπεδο του απερχόμενου Περιφερειάρχη είναι ενδεικτική της ουσίας της πολιτικής του: ένα ντιλ του εναπομείναντος βενιζελικού ΠΑΣΟΚ με τη διαπλεκόμενη πλευρά της Ν.Δ., γνήσια αποτύπωση του πώς λειτουργεί το "σύστημα Σγουρού", ακριβώς την ίδια μέρα που έφερνε στο τελευταίο Περιφερειακό Συμβούλιο τα... 65 θέματα προς έγκριση.
Τι σχέση μπορεί να έχει αυτό το ήθος, αυτό το είδος του πολιτεύεσθαι, με τη νέα, δημοκρατική, συμμετοχική προσέγγιση που θέλει να φέρει στη μεγαλύτερη Περιφέρεια της χώρας, η Δύναμη Ζωής; Μια παράταξη που εμπνέεται, για παράδειγμα, από τη στάση του Μανώλη του Γλέζου που παραιτήθηκε, το 1987, από βουλευτής, για να γίνει κοινοτάρχης στο πλευρό των συμπολιτών του στ' Απεράθι. Γιατί, ευτυχώς για τη χώρα μας, υπάρχει και αυτό το παράδειγμα: της ανιδιοτελούς προσφοράς στο πραγματικό νόημα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, του κυττάρου αυτού της άμεσης δημοκρατίας. Του χώρου από όπου μπορούν να προέλθουν και να στερεώσουν σοβαρές κοινωνικές αλλαγές. Ακριβώς γιατί αρδεύουν από τα λαμπρότερα νάματα των παραδόσεων του δημοκρατικού και προοδευτικού χώρου που έδινε άνεκαθεν έμφαση στον κομβικό ρόλο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.
Είναι στο χέρι των πολιτών να αγνοήσουν το τείχος σιωπής που έχουν επιβάλει τα συστημικά ΜΜΕ, που επιθυμούν τη διατήρηση του status quo, να να επιλέξουν μια νέα αρχή. Ένα νέο ήθος εξουσίας. Τόσο απλά. Και τόσο ουσιαστικά για το αύριο της Αττικής. Της Ελλάδας.
