Ο διακεκριμένος Έλληνας ποιητής (με κινητική αναπηρία) Αρης Ταστάνης απηύθυνε έκκληση προς τους ανθρώπους των γραμμάτων και τεχνών να ?ορθώσουν τείχος αντίστασης στο εξελισσόμενο έγκλημα ενάντια στους ανθρώπους με βαριές κινητικές αναπηρίες?. Η έκκληση του ποιητή Ταστάνη στις αρχές του Αυγούστου ξεχειλίζει από συναίσθημα και χαρακτηρίζεται από όλα τα στοιχεία της ?ποιητικής άδειας? που επιτρέπονται στον δημόσιο λόγο των διακεκριμένων διανοουμένων της νεοελληνικής επικράτειας .
Το κείμενο αυτό έμελλε να είναι το τελευταίο του αγωνιστή Άρη Ταστάνη ο οποίος ?έφυγε? στις 20 Σεπτεμβρίου.
Οι σύντροφοι/συντρόφισσες του της «Κίνησης Καλλιτεχνιών με Αναπηρία» και της «Κίνησης Χειραφέτησης ΑμεΑ :
ΜΗΔΕΝΙΚΗ ΑΝΟΧΗ» επαναφέρουν το κείμενο/καταγγελία του Αρη Ταστάνη το οποίο έμεινε αναπάντητο?
Καλό σου ταξίδι φίλε?
Η κηδεία του Άρη Ταστάνη θα γίνει την Τρίτη 24 Σεπτεμβρίου στις 4 μμ στην εκκλησία Κοιμήσεως Θεοτόκου στην πλατεία Καραϊσκάκη Άνω Γλυφάδα..
?Υπόθεση όλων οι Καιάδες για τους ανθρώπους με αναπηρίες?
"Τον Ιούλιο του 2013 θα πάψουν να καταβάλλονται τα νοσήλια των ανθρώπων με βαριές αναπηρίες και των ασθενών με μακροχρόνιες βλάβες. Ακόμα και αυτή η κατά κοινή ομολογία άθλια περίθαλψη του βάρβαρου νεοελληνικού κράτους, που επί δεκαετίες μεταφραζόταν σε αβίωτες συνθήκες διαβίωσης για τους πάσχοντες και απαράδεκτες συνθήκες εργασίας για το νοσηλευτικό προσωπικό, εξολοθρεύεται και πετιέται στα αζήτητα.
Πετιούνται στα κοινωνικά αζήτητα πάνω από 3.000 άνθρωποι με βαριές αναπηρίες. Άνθρωποι που επί δεκαετίες 'απολαμβάνουν' μισά, τσακισμένα κοινωνικά δικαιώματα. Οι περισσότεροι από τους οποίους ζουν την εγκατάλειψη παντελώς μονάχοι, δεν έχουν καν κάποιο συγγενή, έστω και μακρινό, να τους συντροφέψει, να τους προστρέξει. Απάνθρωποι, εξοντωτικοί καθημερινοί 'Καιάδες'. Απρόσιτα και εφιαλτικά τα ψηλά τείχη του κοινωνικού αποκλεισμού αποτέλεσαν διαχρονικά σύμβολα του διάχυτου ρατσισμού μιας χώρας που και στις εποχές των τεχνητών πλεονασμάτων της παρήγαγε τεράστια ελλείμματα στην κοινωνική μέριμνα. Πλέον ούτε καν το δικαίωμα στην εγκατάλειψη και τη δυστυχία δεν είναι ανεκτό. Πλέον οι άνθρωποι με βαριές αναπηρίες είναι αντιληπτοί μονάχα ως περιττό οικονομικό έξοδο. Η 'Μνημονιακή κατοχή' σήμερα αξιώνει την εξόντωσή τους... (...) Ξεκίνησαν κατακρεουργώντας τα εξωιδρυματικά επιδόματα, 'ξεροκόμματα' οίκτου, βυθίζοντας τους ανθρώπους με βαριές αναπηρίες ακόμα πιο βαθιά, στον κατώτατο πάτο της ανέχειας. (...) Οι (όποιες) κλινικές εξετάσεις είδος πολυτελείας. Ακόμα και οι άποροι άνθρωποι με αναπηρία, ακόμα και αν η αναπηρία τους υπερβαίνει το 75%, είναι υποχρεωμένοι πλέον να αγοράζουν τα φάρμακα που δεν μπορούν να αγοράσουν. Όσο για τα λεγόμενα «αναλώσιμα υλικά» στα θεραπευτήρια ούτε λόγος να γίνεται. (...) Επειδή είμαι ο ίδιος άτομο με βαριά κινητική αναπηρία (μυοπάθεια), που δεν μπορεί να αυτοεξυπηρετηθεί, έχω βιώσει από παιδί όλη την αδιαφορία, υποκρισία και αναλγησία της πολιτείας, στην περίθαλψη, μέριμνα, αποκατάσταση, παιδεία, πρόσβαση και επανένταξη στην καθημερινή ζωή. Μπορώ ο ίδιος με όλη τη δύναμη του νου και της ψυχής μου να σας διαβεβαιώσω ότι οι επί δεκαετίες πολιτικές ένταξης για τα ΑμεΑ ήταν ψευδεπίγραφες, τα περί ισοτιμίας δικαιωμάτων δεν ήταν παρά ένα χυδαίο ρητορικό άλλοθι. Το μόνο αληθινό μέλημα της νεοελληνικής πολιτείας και των φορέων εξουσίας της εξαντλούνταν σε άθλιους τηλεμαραθώνιους αγάπης, επικερδείς παραολυμπιακές μπίζνες, κρατική και ιδιωτική φιλανθρωπία και χυδαία εξαγορά ψήφων. Πίσω από τα μεγάλα, ψεύτικα λόγια εξελισσόταν ένα πανηγύρι χειρότερο και χυδαιότερο ακόμα και από τις πιο χυδαίες υποθέσεις διαπλοκής, όπως αυτές των εξοπλισμών ή της Siemens.
Φίλες και φίλοι,
δεν απευθύνομαι γενικά, αλλά ειδικά - προσωπικά σε σας. Σας ζητώ στο όνομα όλων των ανθρώπων με βαριές αναπηρίες τη συμπαράστασή σας. Ζητώ το ενυπόγραφο προσωπικό σας '?χι' στο εξελισσόμενο έγκλημα κατά της αξιοπρέπειας, που δεν έχει 'θύματα' μόνο εμάς τους ανθρώπους με αναπηρία, αλλά και κάθε εναπομείναν πρόσχημα του λεγόμενου κοινωνικού πολιτισμού μας.
Ενωμένοι μπορούμε να τους σταματήσουμε! Αρκεί στο πρόσωπο του 'άλλου' να αναγνωρίσουμε το δικό μας πρόσωπο. Αρκεί στην ειδική ανάγκη του 'άλλου' να αναγνωρίσουμε τη δική μας ανάγκη".
Ποιός ήταν: Ο ποιητής Άρης Ταστάνης γεννήθηκε στα Παράκοιλα Λέσβου το 1953. Από το 1966 κατοικούσε στην Τερψιθέα της Γλυφάδας. ΄Επασχε από "μυϊκή δυστροφία των άκρων", καθηλωμένος από 22 ετών σε αναπηρικό καρότσι.
Την ποιητική του διαδρομή σημαδεύουν τα πάθη και οι αγώνες των καθημερινών ανθρώπων. Μαζί πάντα και ο νόστος και η θύμηση της Αιολίδας. Δεκατεσσάρων ετών οργανώνεται στην Δ.Ν. Λαμπράκη. Το 1974 στον "Ρήγα Φεραίο". Το 1980 γίνεται μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών. 1985 Διεθνής Αμνηστία. 1981 Επιτροπή Συμπαράστασης Πολιτικών Προσφύγων και Παρέμβαση Αναπήρων Πολιτών. Το 1983 εκδίδει το λαογραφικό περιοδικό "Τα Παρακοιλιώτικα" και το 2002 το πολιτιστικό περιοδικό "Γλυφάδα Άνω-Κάτω".
Έχει δημοσιεύσει 11 έργα, ποιήματα και διηγήματα, από το 1976 έως σήμερα.
ένα ενδιαφέρον άρθρο του 2007 http://www.disabled.gr/lib/?p=14046
