«Όταν έγραψα 'Το καπλάνι της βιτρίνας', το πρώτο μου μυθιστόρημα, δεν ήξερα ότι γράφω βιβλίο για παιδιά. Ήταν το 1962 και ζούσαμε στη Μόσχα, πολιτικοί εξόριστοι...» αφηγήθηκε χθες η Άλκη Ζέη, αγαπημένη συγγραφέας μικρών και μεγάλων, κατά την τελετή της αναγόρευσής της σε επίτιμη διδάκτορα του Τμήματος Επιστημών Προσχολικής Αγωγής και Εκπαίδευσης του ΑΠΘ. Η ίδια, κατά την αντιφώνησή της, αναφέρθηκε στη ζωή της, στις καλές στιγμές, αλλά και στις μεγάλες δυσκολίες που συνάντησαν τα βιβλία της ειδικά στα «πέτρινα χρόνια» της χούντας, αλλά και τα πρώτα μεταπολιτευτικά χρόνια. Γι' αυτό δήλωσε με έμφαση τον μεγάλο σεβασμό της στους δασκάλους, που, όπως εξήγησε, διέδωσαν το έργο της και το έκαναν να αγαπηθεί από τα παιδιά και τα παιδιά των παιδιών τους...

"Και τότε ήρθαν οι δάσκαλοι... Κι έτσι, από δάσκαλο σε δάσκαλο, διαδίδονταν τα βιβλία μου κι έγινα η αγαπημένη συγγραφέας των παιδιών και των παιδιών των παιδιών τους" είπε χαρακτηριστικά.

«Πολλούς μπελάδες βρήκαν εξαιτίας μου» συνέχισε και μνημόνευσε δύο εξαίρετους δασκάλους, τον Μιχάλη Αργυρίδη και τον Θοδωρή Αζούδη, που τόλμησαν να δώσουν το όνομά της και το όνομα της Ζωρζ Σαρή στις βιβλιοθήκες που δημιούργησαν οι ίδιοι στα σχολεία που υπηρετούσαν. «Μόλις και οι δύο φύγανε από τα σχολεία, οι βιβλιοθήκες έκλεισαν, γίνανε νομίζω αποθήκες, κι αναρωτιέμαι πού πετάχτηκαν οι πινακίδες με τα ονόματά μας», αναρωτήθηκε.

Έτσι, δήλωσε «πολύ συγκινημένη» για την τιμή που της έγινε χθες από το ΑΠΘ, διότι «δάσκαλοι είστε κι εσείς και σας ευχαριστώ με όλη μου την καρδιά...». Η τελετή αναγόρευσης της Άλκης Ζέη σε επίτιμη διδάκτορα του ΑΠΘ έγινε στην αίθουσα τελετών της Φιλοσοφικής σχολής, παρουσία φοιτητών και διδασκόντων. Τον έπαινο στην τιμώμενη εκφώνησε ο καθηγητής του τμήματος Ανδρέας Καρακίτσιος.

από: Η Αυγή