Η Οικία-Μουσείο του Άγγελου Σικελιανού ενώ θα μπορούσε να είναι σημείο αναφοράς για την Σαλαμίνα παραμένει ένα από τα πιο παραμελημένα σημεία του νησιού. Τα τελευταία χρόνια, ο χώρος δεν υπήρξε ποτέ άψογα διαμορφωμένος, τώρα όμως υπάρχουν εικόνες κατάδηλης παρακμής.
Η λέξη «εγκατάλειψη» φαντάζει ιλαρός χαρακτηρισμός μπροστά στην άθλια κατάσταση που επικρατεί στο μουσείο- οικία του Άγγελου Σικελιανού στην παραλία Φανερωμένης στην Σαλαμίνα. Ανθρώπινες ακαθαρσίες παντού και αμέτρητα σκουπίδια έρχονται να συμπληρώσουν το σκηνικό της αποσύνθεσης.
Τη νύχτα η οικία μετατρέπεται σε απαγορευμένη ζώνη, αφού το σκοτάδι γίνεται ιδανική κάλυψη περιθωριακών στοιχείων και ανομίας.
Τραγικότερο, όμως, είναι το γεγονός πως πλήθος κόσμου πραγματοποιεί πλησίον αυτού του χώρου τις προγραμματισμένες επισκέψεις του στην Μονή Φανερωμένης, θέτοντας έτσι σε κίνδυνο και την υγεία των επισκεπτών-προσκυνητών.
Όλα αυτά βεβαιώνουν το μεγαλείο της απαξίωσης των υπευθύνων του δήμου Σαλαμίνας καθώς η οικία του Άγγελου Σικελιανού θα μπορούσε να αποτελεί ασφαλή και ποιοτικό χώρο πολιτισμού για τους πολίτες της Σαλαμίνας και τους επισκέπτες ... Πηγή neakeratsiniou.blogspot.gr
Το σπίτι του Άγγελου Σικελιανού στην παραλία της Φανερωμένης, Σαλαμίνα
Στη θέση όπου σήμερα υπάρχει το σπιτάκι, υπήρχε ένας από τους δέκα ανεμόμυλους του νησιού.
Το 1878 με τη μεταφορά του Ναυστάθμου από τον Πόρο, στον όρμο της Φανερωμένης, έφτιαξαν ένα μικρό οίκημα από τις πέτρες του ανεμόμυλου, το οποίο χρησίμευσε ως Διοικητήριο, μέχρι το 1881, όπου ο Ναύσταθμος μεταφέρθηκε στον Όρμο Παλουκίων, σημερινή του θέση. Στη συνέχεια ο κάτω χώρος του μικρού οικίσκου χρησιμοποιήθηκε από το μοναστήρι ως αρσανάς και ο επάνω χώρος ως ησυχαστήριο ενός μοναχού της μονής.
Όταν το 1933 ο Άγγελος Σικελιανός ήρθε στη Σαλαμίνα και επισκέφτηκε το μοναστήρι, εντυπωσιάστηκε από την ομορφιά του τοπίου και εξέφρασε την επιθυμία, να του παραχωρηθεί ένας χώρος για να μείνει. Έτσι του παραχωρήθηκε το σπιτάκι στην παραλία της μονής όπου έμελλε να ζήσει τα τελευταία χρόνια της ζωής του και να δημιουργήσει εκεί το σημαντικότερο μέρος του έργου του. Το σπίτι αυτό στέγασε επίσης την αγάπη και την ευτυχία του Άγγελου και της Άννας Καμπανάρη από το 1938 έως το τέλος του 1949. Το 1951 με το θάνατο του Άγγελου το σπιτάκι ερήμωσε.
Μετά από σαράντα χρόνια, το 1991, σε εκδήλωση προς τιμήν του ΄Αγγελου Σικελιανού που πραγματοποίησε ο Δήμος Σαλαμίνας, η Άννα σύζυγος του Άγγελου, εξέφρασε την επιθυμία να αναστηλωθεί το σπιτάκι και να δώσει προσωπικά τους αντικείμενα για να γίνει ένα μικρό μουσείο.
Η επιθυμία της αυτή έγινε πραγματικότητα. Η ίδια δεν πρόλαβε να το δει τελειωμένο γιατί πέθανε λίγες ημέρες πριν τελειώσει η αναστήλωση. Ήταν όμως η πρωτεργάτης, αφού αυτή έδωσε τα στοιχεία καθώς και φωτογραφικό υλικό στους αρχιτέκτονες για την αποκατάσταση του σπιτιού.
Η αποκατάσταση του σπιτιού ξεκίνησε το 2003, σε συνεργασία της Εφορείας Νεοτέρων Μνημείων Αττικής με τον Δήμο της Σαλαμίνας και τελείωσε το καλοκαίρι του 2006 όπου και εγκαινιάστηκε στις 17 Σεπτεμβρίου του ίδιου χρόνου.
Στο σπιτάκι υπάρχουν διάφορα εκθέματα όπως: έπιπλα, φωτογραφίες, επιστολές, καθώς και άλλα αντικείμενα του ζευγαριού.
Στέκει εκεί ορθό ανάμεσα στη μαγεία της φεγγαρόλουστης θάλασσας και στο γαλάζιο του ουρανού, για να θυμίζει στους ανθρώπους του νησιού τον Άγγελο και την Άννα που τόσο αγάπησαν και λάτρεψαν και τους έκλεισαν για πάντα μέσα στις καρδιές τους.
Πηγή:.salamina-online.com
