Όταν τα φώτα σβήσουν την στιγμή εκείνη που όλοι ησυχάζουν και τότε γυρνάνε στο μυαλό μας χιλιάδες σκέψεις για το αύριο??. Άραγε υπάρχει αύριο ήρεμο ,ήσυχο, ανέμελο και πάνω απ όλα αισιόδοξο; Όλοι κρύβουμε έναν ερασιτέχνη ηθοποιό μέσα μας που πάνω στην σκηνή δίνουμε τον καλύτερο μας εαυτό παίρνουμε το χειροκρότημα και μετά τι? Άνθρωποι δίπλα μας ξεχασμένοι, οικογένειες εξαθλιωμένες και μεις ; Χτίζουμε πολλούς τοίχους αλλά όχι αρκετές γέφυρες.
