Tag: ΣΤΑΘΗΣ

Έξι βουλευτές του Ελληνικού Κοινοβουλίου δήλωσαν ότι θα ψηφίζουν ό,τι θέλει ο Τσίπρας, ό,τι τους πει ο Τσίπρας, βρέξει - χιονίσει, μας πέσει ο ουρανός στο κεφάλι ή δεν μας πέσει, μας πλακώσουν στις καρπαζιές τα βατράχια ή μας κλάψουνε οι ρέγκες

Παλαιότερα ένας τίτλος όπως η «δημοκρατία στο απόσπασμα» θα προκαλούσε ταραχή, ακόμα και αγωνιστική αποτρεπτική διάθεση. Σήμερα, φοβάμαι, ότι μια τέτοια φράση θα ήταν ισοδύναμο του «σιγά τα λάχανα».

Τα τελευταία χρόνια, ιδιαιτέρως απʼ όταν ανέλαβε ο ΣΥΡΙΖΑ την εξουσία, η γελοιογραφία δυσπραγεί όχι ως προς τη σχέση της με τους αναγνώστες, ή την αποδοχή της, αλλά ως προς την αντιμετώπισή της από την πρώτη φορά Αριστερά.

Η Θεολογική Σχολή της Χάλκης είναι ένα ήσσονος σημασίας θέμα, το οποίον όμως έχει αναχθεί από τις ελληνικές κυβερνήσεις σε επίδικο αντίστοιχο της κατάστασης στη Θράκη. Αυτό, από μόνο του, δείχνει το μέτρο των πραγμάτων.

Πόσους Συριζαίους, νυν βουλευτές και μέλλοντες υποψήφιους, πέπρωται να φάει ο Τσίπρας για να αποκαταστήσει τους σώγαμπρους και τις σωγαμπρίνες – όχι μόνον τους έξι, αλλά και όλα τα άλλα ρετάλια (προσοχή, κύριε διορθωτά, όχι ρεμάλια) του παλαιοκομματισμού...

«Για μια γκαζόζα, ρε γαμώτο!» είδες τι μπορεί να πάθει το Κοινοβούλιο με την ακατάσχετη ροπή προς το ουρείν ορισμένων βουλευτών που πτύουν εκεί που γλείφουν και γλείφουν εκεί που πτύουν! Κυκλοφορεί και σαλμονέλα.

Είναι φανερό ότι η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ (και λοιπής κουρελούς) καταρρέει – δεν είναι θέμα χρόνου! Είτε φθάσει στον Μάιο, είτε νωρίτερα, είτε φθάσει ώς τον Οκτώβριο, θα φθάσει πορευόμενη σε συνθήκες κατάρρευσης

Δεν μπορώ να το καταπιώ (ούτε με γκαζόζα) και επανέρχομαι. Επί μακρόν οι Έλληνες εν όψει της υπαγωγής τους στα Μνημόνια διασύρθηκαν. Διασύρθηκαν διεθνώς. «Τεμπέληδες» μας ανέβαζαν, «διεφθαρμένους» μας κατέβαζαν.

Αν τα γλυκά σκυλάκια του καναπέ – κανίς, πεκινουά και τέτοια – είχαν ανθρώπινη λαλιά, θα μιλούσαν και θα έλεγαν όσα λέει ο Τσίπρας κάθε φορά που μιλάει σε ηγέτες της Δύσης, Μέρκελ, Μακρόν, ακόμα και σε αυτόν τον Πωστονλέν της Μάλτας.

Τελικώς παραδέχομαι ότι οι διαδηλωτές ήταν γύρω στους 60.000. Πολύ λιγώτεροι δηλαδή από τους πολύ περισσότερους αστυνομικούς που τους σάπισαν στο δακρυγόνο.

Ήμουνα νιoς και γέρασα (σχήμα λόγου το δεύτερο σκέλος της φράσης), αλλά σαράντα χρόνια τώρα στο κουρμπέτι, όποτε γινόταν κάποια μεγάλη κινητοποίηση, είτε για εργασιακά θέματα είτε για πολιτικά (όπως οι αντιμνημονιακές κινητοποιήσεις) είτε για εθνικά, όπως τώρα με το Μακεδονικό Zήτημα, πάντα κάποιοι γνωστοί άγνωστοι έκαναν τις διαδηλώσεις μπάχαλο...