Παρέμβαση από μέλη του Ρουβίκωνα, με αφορμή την υπόθεση της Σοφίας Μπεκατώρου και τους χειρισμούς της ομοσπονδίας, όπου έγραψαν συνθήματα για τον πρόεδρο της και ζητούν παραιτήσεις, το βράδυ της Πέμπτης στα γραφεία της Ελληνικής Ιστιοπλοΐκής Ομοσπονδίας
Η ανακοίνωση:
Ο χώρος του επαγγελματικού αθλητισμού, βρωμάει και ζέχνει από διαφθορά και σκάνδαλα. Από το Ευ Αγωνίζεσθαι και το κλαδί ελιάς που ήταν το έπαθλο του ολυμπιονίκη μέχρι σήμερα, έχει κυλίσει πολύ νερό στο αυλάκι.
Με αφορμή την καταγγελία της Σ. Μπεκατώρου για το βιασμό που υπέστη από τον αντιπρόεδρο της ΕΙΟ, μια σειρά από καταγγελίες με ονοματεπώνυμα ήρθαν στη δημοσιότητα, τόσο για την συγκεκριμένη αθλητική ομοσπονδία, όσο και για άλλες.
Ο σεξισμός και η γυναικεία αντικειμενοποίηση δεν υπάρχει μόνο στις σχέσεις ανάμεσα σε αθλήτριες και παράγοντες, αλλά και σε άλλες εκφάνσεις του επαγγελματικού αθλητισμού. Καταγγελίες για παρενοχλήσεις και επιθέσεις έχουν καταγραφεί και εις βάρος αθλιάτρων, προπονητών, με θύματα κορίτσια και γυναίκες αθλήτριες.
Η σεξουαλική ή/και ψυχολογική βία δεν είναι μεμονωμένα περιστατικά.Καταγγελίες για σεξουαλική βία έχουν καταγραφεί στη δουλειά, στο σχολείο, στο σπίτι, στο συγγενικό-φιλικό περιβάλλον κοριτσιών και γυναικών.
Παρενοχλήσεις, βιασμοί, κακοποιήσεις, εξευτελισμοί, ξυλοδαρμοί, είναι κομμάτι της καθημερινότητάς μας, δεν είναι κάτι καινούργιο. Όσες από τις υποθέσεις αυτές βλέπουν το φως της δημοσιότητας και παίρνουν τη νομική οδό -αρκετές, αν όχι όλες- «σκοντάφτουν» πάνω στο σεξισμό και στα έμφυλα στερεότυπα στα πλαίσια του αστικού και ποινικού δικαίου και των συστημάτων επιβολής του νόμου.
Η δικαιοσύνη πολλές φορές συγκαλύπτει εγκλήματα που στιγματίζουν για πάντα τις ζωές των θυμάτων, ξεπλένει τους κακοποιητές, αφήνοντας μια ντροπιαστική παρακαταθήκη στην Ελληνική κοινωνία.
Τα παραδείγματα κακοδικιών, οι «ποινές χάδι» που επιβάλλονται στους θύτες, οι κωλυσιεργίες σε ΕΔΕ, είναι πολύ συνηθισμένο φαινόμενο, ιδιαίτερα δε αν οι θύτες κατέχουν θέση ισχύος και κύρος.
Η παρενόχληση και η βία που ασκούν άνδρες που βρίσκονται ψηλά στην ιεραρχία δεν είναι ένα μετρήσιμο μέγεθος, αλλά μια ρευστή πραγματικότητα.Ο βιαστής Αριστείδης Αδαμόπουλος είναι ένα τέτοιο παράδειγμα.
Η ΝΔ αναγκάστηκε να καθαιρέσει τον Αδαμόπουλο από την τοπική της οργάνωση στη Ραφήνα μετά την καταγγελία του βιασμού και επειδή πήρε τεράστια έκταση η υπόθεση στο δημόσιο διάλογο.
Περίπου τέσσερις μήνες πριν την καταγγελία Μπεκατώρου, είχε δημοσιευθεί βίντεο στο οποίο αθλητές και αθλήτριες της ιστιοπλοΐας, επώνυμα και με τα πρόσωπα τους, είχαν μιλήσει δημόσια για την άθλια κατάσταση που επικρατούσε στους κόλπους της Ομοσπονδίας.
Μίλησαν συγκεκριμένα για καθεστώς πλήρους αδιαφάνειας στα οικονομικά και διασπάθιση δημόσιου χρήματος, για εξαναγκασμό των αθλητών-τριών να παραιτούνται από κάθε νόμιμο δικαίωμά τους σε περίπτωση αντιδικίας τους με την ΕΙΟ.
«Μπορούμε να καταστρέψουμε αθλητές μέσα σε μία νύχτα», αυτή η φράση ειπωμένη από τον ίδιο τον πρόεδρο της Ομοσπονδίας συμπυκνώνει το κλίμα τρομοκρατίας των ισχυρών απέναντι στα νέα παιδιά.
Οι καρεκλοκένταυροι της διοίκησης για παραπάνω από 30 χρόνια προωθούν τα προσωπικά τους συμφέροντα εκβιάζοντας και στην ουσία φιμώνοντας τους αθλητές-τριες υπό την απειλή της καταστροφής της καριέρας τους, που ισοδυναμεί με ματαίωση των σκληρών και πολύχρονων προσπαθειών τους.
Μεγαλόσχημοι παράγοντες που δεν τους κουνάει κανείς, αμφιβόλου ηθικής και αξιών, με ελάχιστη ή καθόλου σχέση με το αντικείμενο: Τον αθλητισμό και την προώθηση της αθλητικής παιδείας.
Το σκηνικό μοιάζει απαράλλαχτα ίδιο σε κάθε χώρο όπου ισχυροί άνδρες με εξουσία και χρήμα μπορούν να ξεφεύγουν ό,τι κι αν κάνουν.
Αν η βρωμοδουλειά στην οποία εμπλέκονται διαρρεύσει ή κινδυνεύει να διαρρεύσει, τότε και μόνο τότε και για όσο η προσοχή της κοινής γνώμης είναι στραμμένη εκεί, υπάρχει μια υποτυπώδης τιμωρία.
Ο δε υφυπουργός αθλητισμού Λευτέρης Αυγενάκης, γνώριζε για το βιασμό που διέπραξε ο Αδαμόπουλος από τον περασμένο Νοέμβριο, αλλά η αναστολή της κομματικής ιδιότητας του βιαστή και η απομάκρυνσή του από το ΔΣ της ΕΙΟ, έγιναν αφού δημοσιοποιήθηκε ευρέως το περιστατικό.
Από τις αθλητικές ομοσπονδίες μέχρι τα υπουργικά γραφεία, τα σεξουαλικά εγκλήματα, όσα από αυτά μαθαίνουμε, παίρνουν την τυπική νομική οδό και μετά από λίγο ξεχνιούνται. Στις περισσότερες περιπτώσεις όμως τα στόματα παραμένουν κλειστά υπό τον φόβο της απόλυσης ή της μεθοδευμένης συκοφάντησης των θυμάτων, και αν τα θύματα δεν έχουν καμία αναγνωρισιμότητα όπως στην περίπτωση της Σ. Μπεκατώρου, καταλήγουν στη σιωπή για όλη τους τη ζωή.
Ο πρώην βουλευτής ΝΔ Νίκος Γεωργιάδης βίαζε ανήλικα αγόρια. Στέλεχος της ΝΔ, επίσης πρώην υπουργός που όμως δεν κατονομάστηκε, συμμετείχε σε κύκλωμα εμπορίου ανθρώπων με θύματα ανήλικα εκδιδόμενα κορίτσια. Είναι δύο παραδείγματα σεξουαλικών εγκλημάτων που πρακτικά δεν είχαν σοβαρές συνέπειες για τους θύτες.
Το κύκλωμα των ανθρώπων που βρίσκονται σε υψηλά κλιμάκια της εξουσίας, παρέχει ένα παχύ πέπλο προστασίας για τα μέλη του που «παραστράτησαν».
Ο βιασμός της Σοφίας είναι «δυσάρεστο γεγονός» σύμφωνα με την ΕΙΟ, η παιδεραστία και η εξαναγκασμένη πορνεία ήταν «υπόθεση ιδιωτικής ζωής» και ελαφρύ ζήτημα με το οποίο δε θα έπρεπε να ασχολείται η κοινωνία, σύμφωνα με τον Άδωνι Γεωργιάδη.
Η ρατσιστική και μισογυνική διαπόμπευση εκδιδόμενων οροθετικών γυναικών από τον Ανδρέα Λοβέρδο σε συνεργασία με τον Μιχάλη Χρυσοχοΐδη , ήταν για τα ΜΜΕ «προστασία της ελληνικής οικογένειας».
Ο ίδιος που τότε στιγμάτισε χυδαία 32 βασανισμένες γυναίκες ως κίνδυνο για τη δημόσια υγεία και τις κατηγορούσε για βαριά σκοπούμενη σωματική βλάβη κατά συρροή, είχε το θράσος πρόσφατα να υπερασπιστεί το δίκιο της Σοφίας.
Οι γυναίκες αυτές δεν είχαν το κύρος της Ολυμπιονίκη, ούτε είχαν ποτέ βήμα για να μιλήσουν, ήταν σκουπίδια του περιθωρίου.
Ολόκληρη αυτή η συμμορία θεσμικών προσώπων και παραγόντων, που τώρα ρίχνουν κροκοδείλια δάκρυα για τις κακοποιημένες γυναίκες, βρήκαν ευκαιρία να ξεπλύνουν τη δημόσια εικόνα τους, τώρα που δε μπορούν ούτε να συγκαλύψουν, ούτε να χειραγωγήσουν τις υποθέσεις για να προστατεύσουν τα συμφέροντά τους. «Αριστεία» και υποκρισία…
Ζούμε οργουελικές εποχές. Τα θύματα αντιμετωπίζονται με αμφιβολία στην καλύτερη περίπτωση.
Στη χειρότερη, μετατρέπονται σε θύτες που είχαν σκοπιμότητες και είπαν ψέματα για λίγα λεπτά δημοσιότητας.
Ειδικά στις περιπτώσεις που οι πραγματικοί θύτες έχουν ισχύ και λεφτά, οι γυναίκες θύματα «εγκληματοποιούνται» και κατηγορούνται γιατί δεν το σταμάτησαν, γιατί δεν το είπαν όταν έπρεπε, και άρα η ευθύνη είναι δική τους.
Το καθεστώς της ντροπής και της σιωπής για τα θύματα κάποια στιγμή θα σπάσει.
Και τότε δε θα ξέρετε πού να κρυφτείτε.
ΝΑ ΣΠΑΣΟΥΜΕ ΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΤΟΥ ΦΟΒΟΥ
ΘΑ ΜΑΣ ΒΡΙΣΚΕΤΕ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΑΣ
Φεμινιστικός τομέας Ρουβίκωνα
