Σήμερα 8 Μάρτη, φέτος περισσότερο από ποτέ, γινόμαστε η φωνή όλων εκείνων των γυναικών που δεν έχουν βρει ακόμη τη φωνή τους. Σήμερα στεκόμαστε και δηλώνουμε παρούσες στην καθημερινή μάχη για το δικαίωμα να έχουμε όλες δικαιώματα.
Όλα όσα ζούμε τους τελευταίους μήνες είναι ιστορικά για το γυναικείο κίνημα. Συντελούνται αλλαγές από τις οποίες δεν υπάρχει επιστροφή. Οι γυναικείες διεκδικήσεις σήμερα βασίζονται σε έναν ειρηνικό αγώνα υπεράσπισης που απαιτεί την αλλαγή της κουλτούρας και των νορμών που διακατέχουν την βαθιά εδραιωμένη πατριαρχική κοινωνία.
Οι διεκδικήσεις αυτές αναδύονται στο όνομα ενός αυτονόητου δεδομένου: ότι οι γυναίκες, ακόμη και σήμερα, δεν θεωρούνται φορείς των ίδιων δικαιωμάτων και καθηκόντων με τους άνδρες. Και το τέλος αυτής της κατάστασης είναι επιτακτικό.
Το ξέσπασμα του ελληνικού #metoo στις ζωές μας, άνοιξε μαζί με τα στόματα κακοποιημένων γυναικών, τη συζήτηση για αυτά που η ελληνική κοινωνία ξέρει να κρύβει καλά. Τη συζήτηση για τα θέματα της παρενόχλησης, της κακοποίησης, της βίας και της κουλτούρας βιασμού ενάντια στις γυναίκες.
Υπήρξαν τον τελευταίο καιρό γυναίκες που μπόρεσαν να σπάσουν τον κύκλο σιωπής, μίλησαν για αυτό που τους συνέβη χωρίς φόβο, χωρίς ενοχή, χωρίς ντροπή και προκαταλήψεις.
Μίλησαν εκείνες γι' αυτά που συνέβησαν στα σώματα και την ψυχή τους, για να προστατεύσουν όλες τις άλλες. Και αυτό είναι που καθιστά το κίνημα του #metoo μεγαλειώδες. Γιατί βρήκε τα λόγια, τα έκανε εικόνες και ανέδειξε όλα όσα μέχρι τώρα ήταν ανείπωτα, κρυφά και αντιμετωπίζονταν από τη φιλήσυχη κοινωνία ως «μη θέματα».
Γυναίκες άρθρωσαν λέξεις ξεκάθαρες για το πώς το όχι σημαίνει όχι, για το πως καμία δεν φταίει για την παρενόχληση και το βιασμό της επειδή ήταν ντυμένη «προκλητικά» και για το πως δεν πρέπει να υπάρχει ανοχή πια στη σωματική, ψυχολογική και λεκτική βία στο πλαίσιο της σχέσης, του γάμου ή της εργασίας.
Όπως είπε και σε πρόσφατη συνέντευξη της η Σοφία Μπεκατώρου, η γυναίκα που σήμανε την έναρξη του #metoo στην Ελλάδα, «Τώρα δεν πρέπει να μιλάω εγώ. Πρέπει να μιλήσουν οι άνθρωποι που δουλεύουν χρόνια πάνω στο ζήτημα αυτό και ξέρουν τι πρέπει να αλλάξει».
Γι΄αυτό, για εμάς που βρισκόμαστε σε θέσεις από τις οποίες μπορούμε να φέρουμε αλλαγές, η ευθύνη είναι μεγάλη.
Οφείλουμε να δημιουργούμε τους ασφαλείς εκείνους χώρους όπου οι γυναίκες θα μπορούν να μιλήσουν αν και εφόσον θέλουν, ώστε καμία να μην νιώθει μόνη, ειδικά τις δύσκολες ημέρες του εγκλεισμού και της απομόνωσης που αυτός συνεπάγεται.
Άλλωστε, οι τελευταίες έρευνες που καταδεικνύουν την αύξηση των περιστατικών ενδοοικογενειακής βίας τον καιρό της πανδημίας, με θύματα κυρίως γυναίκες και παιδιά είναι ανησυχητικές.
Στο πλαίσιο όλων αυτών, η Κοινωνική Υπηρεσία του Δήμου μας στέκεται στο πλάι κάθε γυναίκας η οποία μπορεί να βρεθεί σε ευάλωτη θέση οικονομικά, ψυχολογικά και κοινωνικά. Με τον ψυχολόγο, την παιδοψυχίατρο και τις κοινωνικές λειτουργούς να βρίσκονται στην πρώτη γραμμή.
Η Δημοτική Επιτροπή Ισότητας του Δήμου μας, από την άλλη πλευρά, αναδεικνύει αδιάκοπα τα θέματα της έμφυλης ισότητας, τις διεκδικήσεις και τα δικαιώματα, έχοντας σήμερα πιο ενεργό ρόλο από ποτέ. Στέκεται κριτικά σε κάθε ουσιοκρατική αντίληψη που καθιστά τις γυναίκες υποτελείς, μάχεται οτιδήποτε επιχειρεί να συρρικνώσει το «ανάστημα» των γυναικών απαιτώντας συνεχώς μια δικαιότερη τοπική κοινωνία.
Χρειάζεται επιτέλους να αμφισβητηθεί η υποκρισία με την οποία έχει οικοδομηθεί η κοινωνία μας μέχρι σήμερα, αλλά και οι αντιλήψεις, που εδώ και αιώνες, έχουν οδηγήσει σε αποκλεισμό, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, το μισό πληθυσμό της χώρας.
Όχι μόνο σήμερα αλλά κάθε μέρα, χρειάζεται να αναζητούνται εναλλακτικές και ευκαιρίες με στόχο τη θεσμική διασφάλιση και την πραγματική ισότητα για γυναίκες και κορίτσια. Χρειάζεται να τερματιστεί κάθε μορφή διάκρισης εις βάρος τους, να εξαλειφθούν όλες οι μορφές βίας λόγω φύλου, να διασφαλιστεί η καθολική πρόσβαση στη σεξουαλική και αναπαραγωγική υγεία και την αυτοδιάθεση του σώματος. Ταυτόχρονα πρέπει να αναγνωριστεί και να εκτιμηθεί η μη αμειβόμενη φροντίδα και η οικιακή εργασία, που πρωτίστως είναι ευθύνη των γυναικών στη χώρα μας.
Από την πλευρά μας θα πρέπει καθημερινά να ενθαρρύνουμε μεγαλύτερη και πιο ενεργή συμμετοχή των γυναικών στα θέματα της πόλης και να διασφαλίζουμε την πρόσβασή τους στα κέντρα λήψης αποφάσεων, όπως συμβαίνει άλλωστε στο Δήμο μας εδώ και χρόνια, τόσο με τις αιρετές όσο και με τις υπηρεσιακές υπαλλήλους.
Φέτος, λόγω των συνθηκών δεν θα καταφέρουμε να βρεθούμε στους δρόμους ώστε να ακουστεί η φωνή μας, αλλά θα συμμετέχουμε στην Ευρωπαϊκή φεμινιστική απεργία για την 8 Μάρτη, που συμβολίζει τους αγώνες για τη γυναικεία χειραφέτηση, δηλώνοντας πως στεκόμαστε αδιαπραγμάτευτα δίπλα σε όλες τις γυναίκες που έρχονται αντιμέτωπες με κάθε μορφή βίας και αδικίας.
Μαρία Ανδρούτσου - Δήμαρχος Αγίου Δημητρίου
