Ο κ. Δημήτρης Βορίλας είναι φυσικός, επιχειρηματίας και δηλώνει… παιδί. Γεννήθηκε στην Ηλιούπολη Αττικής, αλλά κατάγεται από τη Σπάρτη. Αν και σπούδασε Φυσικός, ασχολήθηκε με τη Ναυτιλία για περίπου δέκα χρόνια.
Η Φυσική, όπως λέει ο ίδιος αποτέλεσε «ένα εργαλείο για να μπορέσω να αντιληφθώ το σύμπαν και τις λειτουργίες του».
Ο κ. Δημήτρης Βορίλας που πρόσφατα κυκλοφόρησε το πρώτο του βιβλίο με τίτλο «Quiz» από τις εκδόσεις Υδροπλάνο, είναι ο σημερινός μας “καλεσμένος” και μας μιλά για τους στόχους του, για την απόφαση που του άλλαξε τη ζωή και φυσικά…για το πρώτο του βιβλίο.
Κύριε Βορίλα, αρχικά θα θέλετε να μας πείτε λίγα πράγματα για εσάς ώστε να σας γνωρίσουμε καλύτερα;
Θα ξεκινούσα λέγοντας πως είμαι ένας άνθρωπος με θετική σκέψη μαθηματική πολλές φορές. Αυτό είναι ίσως που με οδήγησε στο να σπουδάσω φυσική. Όταν βέβαια κατάλαβα τις απαιτήσεις της σχολής και τις δυσκολίες της τα παράτησα για ένα μικρό διάστημα και ξεκίνησα να δουλεύω σε ένα ναυτιλιακό γραφείο.
Τα χρόνια περνούσαν όμως και το μαράζι του πτυχίου με έτρωγε. Έτσι γύρισα και ταυτόχρονα με την εργασία μου διάβασα και κατάφερα να αποφοιτήσω. Μετά από δέκα χρόνια περίπου στον κλάδο της ναυτιλίας και των επιχειρήσεων ξανά ένιωσα κάτι με τρώει.
Αυτή τη φορά όμως ήταν το συγγραφικό μου χέρι που κοιμόταν από τότε που ήμουν 18 και είχα γράψει την πρώτη μου νουβέλα. Έτσι λοιπόν άφησα ότι έκανα και αφοσιώθηκα στο γράψιμο.
Πώς το αποφασίσατε; Το σκεφτόσασταν καιρό; Υπήρχαν στιγμές που μετανιώσατε, έστω και στιγμιαία, για αυτή την απόφαση;
Για μένα η ψυχική ικανοποίηση είναι πιο σημαντική από την οικονομική. Όταν είσαι στον κλάδο της ναυτιλίας και αντίστοιχων επιχειρήσεων ζεις για να δουλεύεις.
Έδωσα χρόνο για να πράξω το σωστό και να ευδοκιμήσω οικονομικά όπως μας έχει μάθει η κοινωνία πως πρέπει να κάνουμε. Το προσπάθησα και το πέτυχα αρκετές φορές, αλλά για κάποιος ανθρώπους που είναι γεννημένοι λίγο πιο ρομαντικοί αυτό δεν μπορεί να κρατήσει για πάντα.
Δεύτερες σκέψεις σίγουρα έχω από τη στιγμή που η επιλογή μου είναι σχετικά πρόσφατη. Έχω φύγει από τον χώρο δυο περίπου χρόνια. Αλλά δεν πιστεύω πως θα μπορούσα να μετανιώσω κάτι που στην ουσία δεν το έχω ζήσει ακόμα ολοκληρωτικά.
Όντως, διότι πρόσφατα, κυκλοφόρησε το πρώτο σας βιβλίο σας με τίτλο «Quiz», θα θέλατε να μας πείτε λίγα λόγια γι’ αυτό;
Φυσικά! Για μένα το Quiz είναι ένα βιβλίο που δεν γίνεται να το βαρεθεί κάποιος. Είναι βγαλμένο μέσα από τη σημερινή πραγματικότητα. Έχει λίγο από ριάλιτι έχει λίγο από σόσιαλ μίντια, έχει λίγο από έρωτα, από θυσίες, από απάτες, από τη λειτουργία επιχειρήσεων, από νυχτερινή ζωή.
Ο ήρωάς μας ο συνονόματος θαμπωμένος από μια επαγγελματική ευκαιρία που μάλλον είναι πάνω από τα στάνταρς του, υπογράφει δίχως να εξετάσει ενδελεχώς το συμβόλαιο της ζωής του. Ο ίδιος νομίζει πως πλέον είναι στέλεχος μια τεράστια εταιρίας πληροφορικής και μιντια αλλά τελικώς σε αυτό που έχει συμφωνήσει είναι να δώσει πρόσβαση στη ζωή του.
Γίνεται ο ίδιος ήρωας του Quiz. Ενός διαδικτυακού παιχνιδιού που παρακολουθεί όλη η Ελλάδα και ο μόνος που δεν γνωρίζει τη διεξαγωγή του, είναι ο ήρωας.
Παρατηρήσαμε ότι έχετε δώσει στον ήρωά σας, το δικό σας όνομα, να υποθέσουμε ότι έχετε περάσει και δικά σας βιώματα στην πλοκή του βιβλίου;
Και ναι και όχι. Θα μπορούσα να είμαι παρατηρητής σε μια τέτοια ιστορία όμως σίγουρα. Είναι η κοινωνία και η καθημερινότητα που πλάθουν τις ιστορίες στο μυαλό μου. Εγώ παίρνω τα ερεθίσματα και απλώς απαντώ με τη γραφή μου. Βέβαια ταυτίστηκα τόσο πολύ με τον ήρωα καθώς έγραφα το έργο που πραγματικά όταν ήρθε η ώρα να διαλέξω το όνομά του δεν μπορούσα να του δώσω κάποιο διαφορετικό.
Στο «Quiz», ο ήρωας, όπως φαίνεται, δυσκολεύεται να βρει τη ταυτότητά του και ουσιαστικά ενδύεται και παρουσιάζει ένα διαφορετικό παρελθόν και εν γενεί μια διαφορετική προσωπικότητα. Πιστεύετε ότι αυτό, σε μικρότερο βαθμό, αποτελεί μάστιγα για τους νέους;
Ο ήρωας η αλήθεια είναι ότι έχει πολύ δύσκολη παιδική ηλικία. Ευτυχώς για την πλειονότητα δεν είναι έτσι τα πράγματα. Οι νέοι οφείλουν να δέχονται τους εαυτούς τους και να μην ψάχνουν να γίνουν κάτι κοινωνικά αποδεκτό. Αργά ή γρήγορα υιοθετώντας ξένη ταυτότητα ο οργανισμός τους δεν θα αντέξει.
Καλώς ή κακώς τα νέα παιδιά μιμούνται τα πρότυπά τους και αναλόγως συμπεριφέρονται. Αυτό όμως που θα τους συμβούλευα να κάνουν θα ήταν να δώσουν περισσότερο χρόνο ώστε να καταλάβουν οι ίδιοι τον εαυτό τους. Να νιώσουν τα συναισθήματά τους καλύτερα.
Το «Quiz» είναι η πρώτη σας συγγραφική προσπάθεια ή έχετε και αλλά βιβλία στο… «συρτάρι»;
Αυτά τα δυο χρόνια κατάφερα να ολοκληρώσω 4 βιβλία μαζί με το Quiz. Πλέον βρίσκομαι στο 5ο το οποίο πηγαίνει πολύ καλά συγγραφικά. Απ’ότι καταλαβαίνετε όμως, δεν θα μπορούσαν να βγουν και τα υπόλοιπα σε κοντινό χρονικό διάστημα. Ευτυχώς όμως έχω έρθει σε συμφωνία για τα περισσότερα με εκδοτικούς.
Τι συμβουλή θα είχατε να δώσετε σε κάποιον που έχει γράψει το βιβλίο του και θέλει να το εκδόσει; Τι διαδικασία πρέπει να ακολουθήσει; Με την, ναι μεν περιορισμένη, εμπειρία που έχετε, αλλά σαφώς ικανοποιητική, για να αποκτήσετε μια αρχική άποψη, θεωρείτε ότι είναι ένας σκληρός χώρος;
Η διαδικασία είναι απλή στην αρχή. Όσο όμως έρχονται οι απαντήσεις από τους εκδοτικούς δυσκολεύει…
Ως αναγνώστης, για ποιο λόγο θα διαλέγατε το «Quiz»; Πως θα σκιαγραφούσατε την προσωπικότητα του ήρωά σας, του Δημήτρη;
Θα το διάλεγα γιατί δεν υπάρχει παρόμοια πλοκή σε κανένα άλλο έργο. Είναι τόσο πρωτότυπη η ιδέα του αλλά και τόσο κοντινή στην πραγματικότητά μας, που δίνεται στον αναγνώστη η ευκαιρία να ταξιδέψει σε έναν κόσμο γνώριμο αλλά και διαφορετικό παρέα με τον ήρωά του.
Ο Δημήτρης είναι ένας μπερδεμένος άνθρωπος. Μεγάλωσε δίχως οικογενειακά πρότυπα οπότε η κοινωνία έχτισε την ταυτότητά του. Είναι δουλευταράς, φιλόδοξος, αλλά ταυτόχρονα και συναισθηματικός. Ερωτεύεται, παθιάζεται, καταρρέει αλλά ξανασηκώνεται. Είναι survivor!
Για να σας γνωρίζουμε καλύτερα, ως παιδί θυμάστε να διαβάζετε λογοτεχνία; Γράφατε κείμενα; Ονειρευόμασταν να γίνετε συγγραφέας ή η σκέψη αυτή, μπήκε αργότερα στη ζωή σας;
Ως παιδί μπορώ να σας πω πως ήμουν πολύ καλός στη λογοτεχνία και την έκθεση. Είχα κλίση όπως συνήθιζαν να λένε οι δάσκαλοι. Αλλά για εμένα τελείωνε εκεί το έργο. Δυστυχώς ακόμα και σήμερα δεν έχω καταφέρει να διαβάσω ολόκληρο βιβλίο άλλου συγγραφέα.
Το ξέρω πως σοκάρει αλλά προτιμώ να γράφω βιβλία και όχι να τα διαβάζω. Τουλάχιστον έτσι θα ξέρετε όμως πως τα βιβλία μου δεν δανείζονται σκέψεις και ιστορίες αλλά τις παράγουν.
Η συγγραφή μπήκε στη ζωή μου πρώτη φορά στα 18 όταν και δυσκολεύουν με τις σπουδές μου και άρχισαν σαν χόμπι να αρθογραφώ «Στο Κουτί της Πανδώρας». Στη συνέχισα ολοκλήρωσα την πρώτη μου νουβέλα. Τότε πίστευα ότι ήταν ένας τρόπος να αποφεύγω το διάβασμα αλλά τελικώς κατάλαβα πως ήταν ανάγκη για εμένα το γράψιμο.
Ποιοι είναι οι επόμενοι στόχοι σας; Τι να περιμένουμε;
Θέλω να μαζεύω ιστορίες πρωτότυπες, διαφορετικές και μοναδικές. Έχω ως στόχο να ζω τη ζωή μου με ξεχωριστό τρόπο για να μπορώ να διηγούμαι και να γράφω πράγματα που οι αναγνώστες δεν θα τα έχουν ξαναδιαβάσει.
Υπάρχει κάποιο σχόλιο που λάβατε για το βιβλίο και σας χαροποίησε ιδιαιτέρως; Πως αντιμετωπίζετε τη σκληρή κριτική;
Αυτό που μου έχει μείνει περισσότερο στο μυαλό είναι αυτό που ακούω από τους περισσότερους. Τους φαίνεται πολύ έξυπνη η κεντρική ιδέα του βιβλίου και αυτό με χαροποιεί.
Κλείνοντας, θα θέλατε να μοιραστείτε μαζί μας κάποιο ενδεικτικό απόσπασμα από το «quiz», μια πρόταση που να σας εκφράζει και αν θέλετε να την εξωτερικεύσετε;
Θα είναι η πρώτη παράγραφος του βιβλίου.
Η Ζωή στο Ορφανοτροφείο.
Είμαι ο Δημήτρης.
