Η Τετάρτη 22 Ιουλίου 1998 είναι μια ημερομηνία που έχει χαραχθεί βαθιά στο μυαλό αρκετών Ηλιουπολιτών και όχι μόνο. Η πύρινη λαίλαπα θα αφήσει πίσω της 4 νεκρούς: 3 πυροσβέστες και έναν εθελοντή πυροσβέστη, οι Αρχιπυροσβέστες Δημήτριος Μαλούκος και Θεμιστοκλής Μαυραειδής, ο Πυροσβέστης Αλέξανδρος Διαβολής και ο εθελοντής Πυροσβέστης Δημήτριος Καραμολέγκος.

Η επιμνημόσυνη δέηση τελέστηκε στις 22/7/2020, στο σημείο που έπεσαν εν ώρα καθήκοντος πριν από 22 χρόνια, στη Θέση Πλάτωμα Υμηττός, στο Μνημείο Πεσόντων.

Είναι μία ημέρα μνήμης που τιμά έναν σύγχρονο πατριωτισμό, συνυφασμένο με τη διευρυμένη έννοια της αλληλεγγύης και τον σεβασμό προς τη φύση και τις επόμενες γενιές.

Μετά από 20 χρόνια, στις 23 Ιουλίου 2018, η φονικότερη πυρκαγιά στην ιστορία του σύγχρονου ελληνικού κράτους θα αφήσει στο Μάτι Αττικής 102 νεκρούς, η δεύτερη πιο φονική πυρκαγιά παγκοσμίως (η Αυστραλία το 2009 είχε 180 νεκρούς).

Το Μάτι δεν πρέπει να ξεχαστεί, οι μνήμες των ψυχών που χάθηκαν πρέπει να παραμένουν ζωντανές. Tα πράγματα γίνονται ακόμη πιο δύσκολα, καθώς συγκλονιστικές αποκαλύψεις των τελευταίων ημερών από τις αναφορές και καταθέσεις των ειδικών κάνουν λόγο για εκβιασμούς και πρακτικές που δεν ταιριάζουν σε δημόσιους λειτουργούς.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε τον ηρωισμό των πυροσβεστών, την αυτοθυσία των εθελοντών, των απλών ανθρώπων που έκαναν τα πάντα για να σώσουν ό,τι μπορούσαν, υπάρχουν ακόμα

Άνθρωποι που σέβονται τον συνάνθρωπο, το ρόλο τους και δεν λυγίζουν σε εκβιασμούς.

Σήμερα είναι ημέρα μνήμης με έναν κόμπο στο στομάχι, αλλά και ημέρα προβληματισμού, πρέπει να συνεχιστεί η προσπάθεια για να αντιμετωπιστούν οι ελλείψεις και οι πολιτικές που οδήγησαν στη μεγάλη αυτή τραγωδία.

Για την Πόλη που Θέλω
ο επικεφαλής
Γαβριηλ Αραμπατζής