Και κάτι χρήσιμο.
Να μένεις μέσα
όχι στο σπίτι μα στην κοιλιά σου.
Να μάθεις χωρίς τους άλλους
να μη φιλάς
να μη σφίγγεις το χέρι
πίσω από τη μάσκα σου
να αλλοιώνεσαι.
Να έχεις δικούς σου
όχι τα όνειρα μα κάτι ψάλτες
που το απόγευμα
χλωμοί και υπάκουοι
αναπέμπουν για σένα
στον Χάροντα
νεκρώσιμα ρέκβιεμ.
Να έχεις εχθρούς
κάτι όντα αόρατα
όχι εκείνους που σχεδιάζουν το τέλος σου.
Να έχεις πολέμιους τους ιούς
τους άγριους βάκιλους
τα μικρόβια
κι όχι τον άραχλο μισθό
τον αδίστακτο εργοδότη σου.
Τα δάχτυλα!
Πλύνε τα νύχια, τις αρθρώσεις
το πρόσωπο σου μέχρι να αλλάξει.
Τη γλώσσα σου
μέχρι να μάθει να μην ακούγεται.
Το μυαλό
μέχρι να μάθει να υπακούει.
Νίκος Ι. Καραβέλος
Δικηγόρος-Συγγραφέας
