Η απώλεια αγαπημένων προσώπων, ιδιαίτερα των γονιών είναι μια επώδυνη δοκιμασία, που ο κάθε άνθρωπος την βιώνει με τον δικό του τρόπο.
Άλλος με βουβή συντριβή, άλλος με θρηνιτικές ακρότητες, άλλος με επισημότητες και στιλιστικές υπερβολές, άλλος με ταπεινότητα και αυτοσυγκράτηση…
Αυτό που έζησε η πολιτική Ηλιούπολη πριν λίγες μέρες, δεν έχει προηγούμενο!
Ομάδα «φυλάκων» της οικογένειας, να πραγματοποιεί «έλεγχο εισερχομένων» και να επιτρέπει την είσοδο στο κοιμητήριο, με αυστηρό κριτήριο την στάση τους στις πρόσφατες εκλογές!!!
Πρώην δήμαρχοι, αντιδήμαρχοι, υπάλληλοι του Δήμου, επικεφαλής παρατάξεων, νυν και πρώην δημοτικοί σύμβουλοι, πολίτες όλων των πολιτικών πεποιθήσεων και απλοί άνθρωποι εισέπραξαν αποσβολωμένοι ένα «είστε ανεπιθύμητος στην κηδεία» και αποκλείστηκαν από την απόδοση τιμής στην εξόδιο ακολουθία.
Επιχειρήθηκε - ανεπιτυχώς βέβαια - η απαγόρευση εισόδου ακόμη και στον νέο Δήμαρχο Γιώργο Χατζηδάκη!
Ακόμα δεν μπορώ να πιστέψω ότι αυτό το «face control», θα το ζούσε η πόλη μας, σε μια τόσο συνηθισμένη τελετή στην ζωή μας.
Μια τελετή που σηματοδοτεί το τέλος μιας ανθρώπινης ύπαρξης και οδηγεί τους παρευρισκόμενους στην συγχώρηση του εκλιπόντος και στην συμπόνια των παρευρισκόμενων γνωστών, φίλων και συγγενών.
Μια τελετή, που συνήθως λειτουργεί θεραπευτικά στα πάθη του παρελθόντος και κατευναστικά στις ανθρώπινες διαφορές.
Έχουμε δει αδέρφια να ξανανταμώνουν και να ξεχνάνε τις διαφορές τους, πάνω από το φέρετρο του γονιού και εχθρούς να μονοιάζουν έστω και προσωρινά στην κηδεία του προσώπου που τους συνδέει.
Ο πόνος της απώλειας του αγαπημένου προσώπου είναι πολύ πιο ισχυρός από τα ταπεινά συναισθήματα του μίσους, του φθόνου και της έχθρας.
Ακόμα δεν μπορώ να πιστέψω αυτό που έγινε στο Κοιμητήριο της πόλης.
Δεν μπορώ να καταλάβω, πως είναι δυνατόν η πίκρα της ήττας στον αγώνα για την Δημαρχία της πόλης, να οδηγήσει σε τέτοιου είδους συμπεριφορές, σε τόσο διχαστικές ενέργειες, που βάζουν βόμβα στις ανθρώπινες σχέσεις στην πόλη.
Ούτε μπορώ να καταλάβω αυτούς, που «πέρασαν τον έλεγχο» και συμμετείχαν στην κηδεία, γιατί νομιμοποίησαν με την παρουσία τους την ακραία αυτή συμπεριφορά.
Μια έστω διακριτική αποχώρηση θα έδινε ένα υγιές συμβολικό μήνυμα μη αποδοχής τέτοιων κοινωνικών ακροτήτων.
Μέσα στην κρίση συχνά βλέπουμε ακραίες προσωπικές και ομαδικές προβληματικές συμπεριφορές στην καθημερινότητά μας.
Αυτό μας έλλειπε, να βάλουμε διαχωριστικά τείχη ακόμα και στις τελετές και να αποκλείουμε από γάμους, βαφτίσεις και κηδείες όσους διαφωνούν παραταξιακά ή κομματικά μαζί μας!
Τι μέλλει να γίνει στην πόλη, αν αυτού του είδους οι συμπεριφορές βρουν πρόσφορο κοινωνικό έδαφος;
Ποιο θα είναι το επόμενο βήμα;
Δεν θέλω καν να το σκέπτομαι!
Ήταν ένα πολιτικό ατόπημα!
Ήταν ένα πολύ μεγάλο πλήγμα στον πολιτισμό μας!
Εύχομαι να γίνει γρήγορα μια κακή ανάμνηση!
Ηλιούπολη 15-6-2019
Θάνος Κατσώνης
