Νίκος Ι. Καραβέλος
Δικηγόρος - Συγγραφέας
[email protected]
Υπήρχε ανέκαθεν η πεποίθηση ότι οι ειδικές γνώσεις παρέχονται από τα Πανεπιστήμια. Η αντίληψη αυτή είναι απολύτως εσφαλμένη. Όπως είναι κοινώς γνωστό,στην Ελλάδα τις ειδικές γνώσεις τις παρέχουν οι εκλογές!
Όποιος έχει αντίρρηση, δεν έχει παρά να δει την πληθώρα των απόψεων κατά την εκλογική περίοδο. Επί νομικών δε ζητημάτων, καθένας υποψήφιος ή "σύμβουλος", ή "δημογέρων", έχει βαρύνουσα άποψη.
Υπάρχει πράγματι μια ιδιαίτερη προτίμηση , πέραν των οικονομικών στα νομικά ζητήματα, "Τύφλα να'χει" ο Μπαλής, ο Λιντζερόπουλος, ο Σεφεριάδης, ο Χωραφάς, ο Γεωργιάδης και πολλοί άλλοι, τάχα, μεγάλοι καθηγητές των Νομικών Σχολών του κράτους, που λάμπρυναν διαχρονικά τις νομικές ¨Εδρες. "Τύφλα" και στους ξένους σοφούς, που έφαγαν τη ζωή τους στην έρευνα και τη διδασκαλία.
Εδώ υπάρχουν οι κολοσσοί! Δεν έχει σημασία αν δεν πέρασαν από την Νομική ούτε για καφέ, δεν πειράζει που αγνοούν εντελώς ακόμη και τις στοιχειώδεις έννοιες. Αρκεί που ασχολούνται με τις εκλογές! Δεν χρειάζεται να μάθεις για να γίνεις πολιτικός . Γίνεσαι πρώτα, κι αμέσως μεταμορφώνεσαι σε σοφό!
Οι εκλογές είναι κάτι σαν πτυχίο και μεταπτυχιακό μαζί! Μάλιστα, προς αποφυγήν άσκοπων κόπων και δαπανών, η Πολιτεία θα μπορούσε να αντικαταστήσει, ολικά ή μερικά, τις νομικές σπουδές με την μαζική συμμετοχή των φοιτητών στις εκλογές. Και μάλιστα το μέτρο αυτό θα μπορούσε να επεκταθεί και στην περίπτωση της Ιατρικής επιστήμης, ώστε η χώρα να αποκτήσει, μέσω της εκλογικής συμμετοχής, εκατομμύρια γιατρούς, σε χρόνο ρεκόρ, για να γιατροπορεύεται, επιτέλους, ο λαός μας.
Αρκεί μια βόλτα στον Κήπο των εκλογών για να θαυμάσεις τους φρουτώδεις καρπούς του!
Επί παραδείγματι, ένας εξ' αυτών συνηθίζει να κατακρίνει τους πάντες, πλην του εαυτού του, να υποστηρίζει κάθε φορά και άλλους, θέλοντας την ίδια στιγμή, να τους υπονομεύσει. Η περίπτωσή του θα είχε το γνωστό ειδικό επιστημονικό ενδιαφέρον, αν δεν ήταν τόσο χρήσιμος. Ο άνθρωπος αυτός αρέσκεται να παραδίδει, και σε συνέχειες μάλιστα, σπουδαία μαθήματα, είναι δε τόσο ειδικός που οι παραδόσεις του απευθύνονται ακόμη και νομικούς.
Αποκαλύπτει τα λάθη και τις παραλείψεις των δικηγόρων, στηλιτεύει τις νομικές πλημμέλειες της δράσης τους για τη "δημοτική περιουσία", όπως απερίσκεπτα την ονομάζει και μέμφεται την αδράνειά τους.
Είναι δε τόσο εγκρατής που πρώτος αυτός εισήγαγε στην νομική επιστήμη τον όρο "Ενδιάμεσος ιδιοκτήτης", αναφερόμενος στο Δημόσιο και την περιουσία του.
Μέχρι σήμερα γνωρίζαμε μόνο την "Ενδιάμεση μητέρα" και τον λεγόμενο "Ενδιάμεσο" που σημαίνει "το τρίτο πρόσωπο", το πρόσωπο , δηλαδή, που "κάνει τα ρεπό του συζύγου", όπως λέμε στις πικάντικες ιστορίες,!
Δεν θα προσθέσουμε κάτι επιπλέον. Προς το παρόν!
Ίσως δεν αξίζει κιόλας κάτι παραπάνω, πέραν του αστείου.
Το μόνο που θα προσθέταμε στο φινάλε του εγκωμίου μας, είναι πως η Πολιτεία οφείλει, επιτέλους, να καταργήσει τους βαρείς φόρους που τυραννούν τον λαό και να θεσπίσει μονάχα έναν φόρο μικρό αλλά γενικό που θα γέμιζε, όμως, τίνγκα τα ταμεία του κράτους: Τον φόρο ανοησίας!
