Η γη της Ηλιούπολης ανήκει στον λαό της και όχι στους δανειστές επίδοξους σωτήρες. (Θάνος Κατσώνης)

Αρθρογραφία 21 Απριλίου 2019

Κάποτε για να προστατεύσουμε την γη της Ηλιούπολης από τα ιδιωτικά συμφέροντα την χαρακτηρίσαμε Δημόσια.

Τότε ταυτίζαμε τον Δημοτικό χαρακτήρα με τον Δημόσιο.

Τώρα που πέρασαν από ...πάνω μας τα μνημόνια, αποκαλύπτεται το βάθος της επίδρασης τους στην κοινωνία, την πολιτική και την ζωή μας.

Θυμάμαι πριν 5-6 χρόνια τον φίλο, που έχει ταυτιστεί με την νομική υποστήριξη της υπόθεσης αυτής, να μου λέει συγκλονισμένος:

"Φοβάμαι πως θα σώσουμε την ακίνητη περιουσία από τους ιδιώτες διεκδικητές-καταπατητές, θα έρθει στο σύστημα ΚΕΔ-ΕΤΑΔ-ΤΑΙΠΕΔ κλπ και από εκεί θα καταλήξει στα χέρια των ξένων δανειστών, για να τα ...αξιοποιήσουν άλλοι ή και οι ίδιοι ιδιώτες..."

Μετά ήρθε η κυβέρνηση, που θα έβαζε σε τάξη την Ελλάδα και θα έλυνε αυτά τα θέματα, προς όφελος της κοινωνίας και ξαφνικά συνειδητοποιούμε ότι "εκεί που μας χρωστούσαν, μας ...πήραν και το βόδι".

Τώρα πια, φυσικά δεν εμπιστευόμαστε Κυβέρνηση-Δημόσιο, αφού η διαχείριση της γης της Ηλιούπολης με τους μνημονιακούς νόμους, έχει παραδοθεί στην ΕΤΑΔ και στο «Υπερταμείο».

Με λογική "ιταλικής φαμίλιας" η ΕΤΑΔ τώρα ζητάει από τον Δήμο Ηλιούπολης, το «μερτικό» της από το βιός μας.

Μας ζητάνε πρακτικά, να «ξαναγοράσουμε» την γη της Ηλιούπολης.

Για αυτό και προτάθηκε συμβολικά, να ονομάζεται Δημοτική η Ακίνητη Περιουσία, αφού προκύπτει στην πράξη η ανάγκη …«κάποιος να μας προστατέψει από αυτούς, που θα μας προστάτευαν!»

Για να γίνει αυτό, πρέπει ο δημότης να είναι ενήμερος, δραστήριος στα της πόλης και ο υπερασπιστής της ακίνητης περιουσίας.

Ο Δήμος πρέπει να διοικείται από δυνάμεις, που θέλουν και μπορούν να υποστηρίξουν το εγχείρημα αυτό.

Που να μην μπαίνουν σε αδιαφανείς διαπραγματεύσεις με τους γκρίζους μηχανισμούς.
Που να θυμούνται σε όλη την θητεία τους στο Δημοτικό Συμβούλιο, ότι πρέπει να διεκδικούν από κάθε κυβέρνηση τα δίκια μας και όχι μόνο «αγουροξυπνημένοι» λίγες μέρες πριν τις δημοτικές εκλογές.

Που να μην δέχονται να μπαίνει στην ίδια ζυγαριά ο Δήμος, με ιδιωτικούς παιδικούς σταθμούς ή καφεζαχαροπλαστεία…

Η γη της Ηλιούπολης ανήκει στον λαό της και όχι στους δανειστές επίδοξους σωτήρες.

Θάνος Κατσώνης

το διαβάσαμε στο facebook  

Προβλήθηκε 878 φορές

Αλέκος Παναγούλης: 49 χρόνια από τον χαμό ενός αυθεντικού λαϊκού ήρωα

Ήταν η Πρωτομαγιά του 1976. Δύο χρόνια μετά την πτώση της δικτατορίας και το δράμα της Κύπρου. Οι Έλληνες έβλεπαν με αισιοδοξία το μέλλον, αλλά και με την καχυποψία ότι δεν έχουν εξαφανιστεί οι πιθανότητες μίας επιστροφής των χολερικών και των απομειναριών της χούντας.

Η άδεια Αθήνα και τα άδεια όνειρα των παιδιών μας (Ελένη Καλογεροπούλου)

Την ημέρα της γιορτής του Πάσχα βρέθηκα όπως οι περισσότεροι γύρω από ένα οικογενειακό τραπέζι. Εκεί που μετά τον οβελία, ανάμεσα στα γλυκά που έχουν μείνει και στο τελευταίο τσίπουρο, γίνονται οι πιο σημαντικές συζητήσεις.