Δεν είχα κανένα σκοπό να ασχοληθώ με τις σεξουαλικές προτιμήσεις του οποιουδήποτε, όπως και τις πολιτικές, θρησκευτικές, και αισθητικές του προτιμήσεις!

Ποτέ δεν με απασχόλησαν, μέχρι τη στιγμή που θα επιχειρούσε αυτός ο... οποιοσδήποτε να μου επιβάλει τη δική του πρτίμηση δια της βίας ή να μου παρουσιάσει τη δική του άποψη ως... πρωτοπόρα και απελευθερωτική και να αποκαλέσει τη δική μου αντίρρηση ως... φασίζουζα ή – στην καλύτερη των περιπτώσεων – ως οπισθοδρομική και αναχρονιστική!

Θα μου πεις, τώρα, ποιος είναι αυτός που σε πείραξε κι άρπαξες το μολυβοκόντυλο και σέρνεις;

Πολλοί! Πάρα πολλοί!

Πρώτα και κύρια με εξόργισε η μέρα που διάλεξαν να στήσουν το πανηγυράκι τους στο Σύνταγμα, οι... «περήφανοι».

Ήταν η 10η Ιουνίου!

Η μέρα κατά την οποία το δικό μου «οπισθοδρομικό» ρημαδομυαλό ανακαλούσε σε κείνο το κομμάτι του, που η επιστήμη το αποκαλεί μνήμη, τη σφαγή του Διστόμου από τα ναζιστικά γερμανικά τέρατα!

Η μέρα που το δικό μου «αναχρονιστικό» σκερβέλο, είχε ανάψει, σε μια ταπεινή κι απόμερη γωνιά του, ένα μικρό καντηλάκι, για το εξουθενωμένο χωριό, που ο ουρανός του στάζει μέχρι σήμερα, αντί για βροχή, αίμα και, αντί για χιόνι, στάχτη!

Και δεν έκανε παρελάσεις στο Σύνταγμα, αλλά σιωπούσε μπρος στη φρίκη, προσπαθώντας να βρει τρόπους να φράξει το δρόμο στα θηρία που ονειρεύονται επαναλήψεις των ίδιων γεγονότων!

Δεν ζήτησα να συμμεριστούν τον πόνο αυτής της μέρας, αλλά όχι να μου βγαίνουν με τον κώλο -φόρα παρτίδα– στο Σύνταγμα χασκογελώντας με χαριτωμενιές!

Σε… «παλιές εποχές» κάποιοι λαοί, που δεν είχαν ακόμα την... «παιδεία» - που επικαλέστηκαν στο Σύνταγμα οι... πανηγυριώτες - κάτι τέτοιες μέρες πένθους και μνήμης, όχι μόνο δεν ξεγυμνώνονταν αλλά σκέπαζαν κάθε ακάλυπτο κομμάτι του σώματός τους με λάσπη από στάχτη, σε ένδειξη πένθους και μνήμης!

Το pride parade όμως, την ίδια μέρα ένιωθε «περήφανο» που έβγαζε τον κώλο του σε κοινή θέα στο Σύνταγμα, ακόμα και μπροστά σε μικρά παιδιά (βλ. φωτο) και τους γονιούς τους που έτρεξαν να γαλουχήσουν τα παιδιά τους στη... διαφορετικότητα!!

Και είχαν το θράσος να επικαλούνται την... παιδεία, για να με πείσουν να κατεβάσω και το δικό μου παιδί!!

Όχι, ρε... «παλικάρια»!

Δηλώνω απαίδευτος, στούρνος και ντουβάρι!

Όπως έγραψα και στην αρχή, δεν με απασχόλησε ποτέ η σεξουαλική προτίμηση του οποιουδήποτε και δεν καταδίκασα, ούτε και λοιδόρησα ποτέ και κανέναν για τις σεξουαλικές του προτιμήσεις!

Δικό του το σώμα, δικός του και ο κώλος!

Δικό του και το δικαίωμα να τα διαθέτει όπως αυτός θέλει!

Από του σημείου αυτού και πέρα όμως μέχρι του να μου καυχιέται ότι είναι περήφανος, τότε... αλλάζουν τα πράγματα!

Και να εξηγηθούμε... «παλικάρια», γιατί έχω την εντύπωση ότι έχουμε γίνει «... μαλλιά κουβάρια»!

Άλλο πράγμα να μου δηλώνει κάποιος περήφανος γιατί έχει το σθένος να λέει με παρρησία ότι έχει διαφορετικές σεξουαλικές προτιμήσεις, χωρίς το φόβο του εμπαιγμού και της κατακραυγής!

Άλλο πράγμα να διεκδικεί το δικαίωμα να του συμπεριφέρονται με το σεβασμό ισότιμου μέλους της κοινωνίας σε όλα τα επίπεδα!

Μέχρι εδώ είμαι μαζί του και θα υπερασπιστώ το δικαίωμά του αυτό!

Όμως...

Όταν μου δηλώνει περήφανος γι’ αυτό που είναι, αυτομάτως αναδεικνύει τον εαυτό του σε κάτι ξεχωριστό από το υπόλοιπο κοινωνικό σύνολο!

Αυτοαναδεικνύεται σε πρόσωπο που χρήζει τιμών για τις δεξιότητες και τις ικανότητές του, τις οποίες δεν διαθέτει το υπόλοιπο κοινωνικό περιβάλλον!

Ξεχωριστός και, άρα, περήφανος...

Μπορεί να είναι αυτός που έδωσε τον ιδρώτα του, το αίμα του, μέλη του σώματός του ή και τη ζωή του για την υπεράσπιση της πατρίδας του!

Μπορεί να είναι αυτός που ανάλωσε τη ζωή του στην έρευνα για τη βελτίωση της ποιότητας της ζωής της κοινωνίας!

Μπορεί να είναι αυτός (επιστήμονας, καλλιτέχνης, λογοτέχνης κ. ά.), που με κάθε τρόπο και χωρίς να φείδεται χρόνου και κόπου ανυψώνει, με το έργο του, το μπόι της κοινωνίας έστω και κατά ένα εκατοστό!

Αυτός είναι ξεχωριστός!

Πρέπει να νιώθει περήφανος!

Του οφείλω σεβασμό και, μπροστά του, νιώθω υποδεέστερος!

Όμως κάποιον που νιώθει ξεχωριστός και περήφανος για τις διαφορετικές του προτιμήσεις στο σεξ και μου κολλά στη μούρη τη διαφορετικότητά του, με το να μου δείχνει, δημόσια, τον κώλο του (βλ. φωτο), να παραποιεί και να προσβάλλει τη σημαία (βλ. φωτο) για την οποία χύθηκαν ποτάμια αίματος, και την ίδια ώρα να δηλώνει περήφανος, δεν θα το ανεχτώ!

Μου δηλώνει περήφανος για την ιδιαιτερότητά του και απαιτεί την αποδοχή, εκ μέρους μου, της υπερηφάνειάς του!

Ένας ιδιότυπος και υποκρυπτόμενος φασισμός, που γυρίζει τη λογική με το κεφάλι κάτω και τα πόδια πάνω για να αποδείξει ότι η δική μου στάση είναι ρατσιστική και φασιστική!

Ε, λοιπόν, αν για κάτι τέτοια νιώθουν υπερήφανοι και θεωρούν ότι είναι... θέμα παιδείας το να το αποδεχτώ, τους δηλώνω για άλλη μια φορά απαίδευτος, στούρνος, ντουβάρι!

Γιατί η παιδεία που μου έδωσαν οι δάσκαλοί μου και οι γονιοί μου ήταν... από άλλον πλανήτη, μακριά από τον δικό τους!

Κώστας Γιαννιώτης

Πηγή: dromosanoixtos.gr

(το διαβάσαμε στο http://sioualtec.blogspot.gr)