Ναυάγια ονείρων αρμενίζουν και τα κεφάλια γέμισαν σκουριά
Βρισκόμαστε εν καιρώ κοινωνικής πολυδιάσπασης. Η κοινωνία όχι μόνο δε μπορεί να εκπροσωπηθεί πολιτικά, εν καιρώ κρίσης, και να ταυτιστεί με πολιτικές αφηγήσεις, αλλά ακολουθεί ματαιότητες τύπου Αρτέμη Σώρρα.
Παρατηρούνται ακραία κοινωνικά φαινόμενα και συμπεριφορές κοινωνικού κανιβαλισμού και αποχαύνωσης που έχουν περιγράφει πολύ παλαιότερα ως αντίδραση των κοινωνιών στην συσσωρευμένη πίεση από τα πάνω.
Μέσα σε αυτή τη συγκυρία, λοιπόν, πραγματοποιείται το συνέδριο της Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ, το συνέδριο της κυβερνητικής νεολαίας του μνημονίου 3 και προσεχώς μνημονίου 4.
Θα μας περνούσε σχεδόν απαρατήρητο το τι θα κάνουν και τι θα πουν ένα μάτσο κακομαθημένα πλουσιόπαιδα που δεν έχουν καμία σχέση με τους καταπιεσμένους και τον κόσμο της εργασίας, αλλά και της ανεργίας, και για αυτό το λόγο η απήχησή τους αφορά μόνο τον εκλογικό τους μηχανισμό και αυτόν όσο μπορούν να τον αναπαράξουν.
Παρόλα αυτά χθες, 7.4.2017, δημοσιεύτηκε άρθρο στελέχους του ΣΥΡΙΖΑ που με «μυξο-δάκρυα» προσπαθεί να επανακτήσει σε επίπεδο εκφοράς δημόσιου λόγου αυτό που το κόμμα της έχει απωλέσει από το καλοκαίρι του 2015 (και ίσως νωρίτερα), το ηθικό πλεονέκτημα.
Με κάτασπρο πανί ένα καράβι από το ‘50 έχει να φανεί
Στο άρθρο της, η Μαρία Μπαλάφα, παρουσιάζει με γλαφυρό, στα όρια του «Καλημέρα Ζωή», τρόπο το 1ο συνέδριο της νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ (ή ότι έμεινε από αυτή).
Μας μιλάει για τα παιδιά που θυσιάστηκαν και έμειναν στο ΣΥΡΙΖΑ.
Ποιο άραγε να είναι το κόστος αυτής της θυσίας; Σε αντίθεση με όλους εμάς τους ανεπρόκοπους που αποχωρήσαμε. Ποιοι όμως έμειναν;
Γόνοι μεγαλοαστικών οικογενειών που στον ελεύθερο τους χρόνο ντύνονται αριστεροί, φιλόδοξοι και είναι εν ενεργεία βυσματίες του νέου καθεστωτικού μηχανισμού, παιδιά που η επαγγελματική τους ενασχόληση είναι να παίρνουν σβάρα τα υπουργεία για να βρουν καμιά θέση μετακλητού, με τα προβεβλημένα στελέχη σε ρόλο καθοδηγητών, να είναι άτομα που έχουν κολλήσει μόνο ένσημα ως επαγγελματικά στελέχη.
.jpg)
Για εμάς, λοιπόν, ίσως αποτελεί αφορμή για μια σειρά από λιβελλογραφήματα σε όσες και όσους προσπαθήσουν να αποδείξουν ότι ο γάιδαρος είναι γαιδάρα (με όρους ανατομίας, όχι αυτοδιάθεσης) και πετάει κιόλας.
Στο κείμενο 5 παραγράφων της ΜΜ, ανάμεσα σε ξεπερασμένους ρομαντισμούς τύπου «Αριστερά και ο έρωτας» και αοριστίες όπως «είθισται οι άνθρωποι της αριστεράς να ξαναφιλιώνουν», μηδενίζοντας το πολιτικό και άρα το ταξικό υποκείμενο της μονάδας ως κατώτερο της ανθρώπινης υπόστασης, προσπαθεί να μας πει πως «θα ξαναφιλιώσουμε». Επίσης, κάνει αναλυτική αναφορά στο επιχείρημα, που στην κοινωνία μόνο γέλιο προκαλεί, της ανιδιοτέλειας των μελών της κυβερνητικής νεολαίας.
Ανέμισες μια πλαστική σημαία πίστεψες σε έναν ψεύτικο θεό
Δεν πειράζει. Η καριέρα είναι χολέρα και η αξιοκρατία νόσημα του καπιταλισμού.
Αρκεί να γλύφεις τον αρχηγό, να τρως μνημόνια αμάσητα και να βγάζεις μια ανακοινωσούλα ότι κλαίς για όσα γίνονται. Κατά τα άλλα, η κα Μπαλάφα θεωρεί πως όσοι φύγανε μιλάνε για αριστερά παίζοντας με τα παγάκια τους ως άλλοι χομπίστες. Η επίκληση στη ντροπή θα είναι γραφική, αλλά λίγη ντροπή δε βλάπτει.
Ζήσαμε τα καλύτερα μας χρόνια, να τρέχουμε από πόλη σε πόλη για την οργάνωση, να είμαστε μέσα στις πορείες και αντί να ζητήσετε συγγνώμη που μας οδηγήσατε στη μεγαλύτερη πολιτική απογοήτευση θέλετε να είστε και από πάνω; Αν όλα αυτά για κάποιον που παρακολουθεί τις εξελίξεις δεν ήταν ήδη αρκετά για να καταλάβει την χυδαιότητα των επιχειρημάτων της ΜΜ, τότε ας αφιερώσουμε κάποιες ακόμα γραμμές για να γίνει αντιληπτό ότι με όρους μεροληψίας υπέρ των φτωχών και κανένα αίσθημα ρεβανσισμού κάποιος πρέπει να της πει:
Όχι Μαρία Μπαλάφα δε θα ξαναφιλιώσουμε, τελειώσατε.
Τελειώσατε επειδή συνεχίσατε να εφαρμόζετε πολιτικές που διώχνουν τους νέους. Έχετε τελειώσει επειδή δε μας πείθει το αναφερόμενο από εσάς για μόνο 27 επαγγελματικά στελέχη γιατί πολύ απλά είναι πολλά ακόμα σε Πουλαντζά, Περιφέρεια, Μαξίμου, νέα πρωθυπουργικά γραφεία, υπερταμείο (χωρίς υποχρεωτική δημοσιοποίηση ΦΕΚ μάλιστα) και το πιο σημαντικό: τα υπόλοιπα μέλη των οικογενειών, όπως και η πελατειακή πολιτική με τις ΜΚΟ.
Όποιος προσκύνησε, αν ήθελε, μπορούσε να βρει θεσάρα σε υπουργείο ή σε διοίκηση οργανισμού. Όσο για τους έξω που τα παίρνουν από μέσα, επειδή η πολιτική καμιά φορά σωματοποιείται κιόλας, εφόσον το επικαλείστε ως επιχείρημα, χωρίς αποδείξεις όμως, να μας πείτε με στοιχεία πού και ποιοι είναι και τι τους θέλετε τόσο αγνοί που είστε.
Δε θα ξαναφιλιώσουμε με εσάς που στείλατε τα ΜΑΤ στις καταλήψεις με όλο το πρωτόκολλο υλοποίησης τέτοιων επεμβάσεων που είχε ο Σαμαράς και ο Δένδιας.
Μπαχαλέψατε τις κοιτίδες ανάσας και ελεύθερης ζωής, που «έτρεχαν» και «τρέχουν» κάποιοι από εμάς για να δώσουν και να πάρουν αλληλεγγύη εν μέσω διαρκούς επίθεσης του καπιταλιστικού καθεστώτος και της λούμπεν ελληνικής αστικής τάξης.
Δε θα ξαναφιλιώσουμε με εσάς που νομίζετε ότι με ρομαντισμούς έωλους στην πραγματικότητα, θα πούμε πως «ότι έγινε έγινε» και θεωρείτε ότι «όλοι άνθρωποι είμαστε» και θα τα βρούμε. Γιατί η ζωή μας είναι πολύ σοβαρή υπόθεση για να κάνετε ποίηση.
Όχι, λοιπόν, με εσάς, που υλοποιείτε την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ που συνεχίζει μεθοδευμένα να εξυπηρετεί την παράδοση της ελληνικής εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων στην ξένη και εγχώρια ολιγαρχία, δεν έχουμε τίποτα να πούμε.
Ψηφοθηρία, λόγοι και εμβατήρια ποτέ δεν έφεραν την αλλαγή
Μη μας μιλάς για καλοκαίρια, όμως, Μαρία. Ξέρουμε τι κάνατε πρόπερσι το καλοκαίρι, σε ποια υπουργεία κρυφτήκατε και που διοριστήκατε. Οπότε την αγνότητα να την αφήσετε ήσυχη. Μας την καταστρέψατε που μας την καταστρέψατε, μην την επικαλείστε κιόλας. Μόνο παγάκια δεν κουνάνε όσοι και όσες τα κλώτσησαν όλα και έφυγαν και προτίμησαν, ότι κάνουν, να το κάνουν με το σπαθί τους και όχι με μπαρμπάδες από την κορώνη ή από την Άρτα.
Ηλεκτρικός Θησέας σε πηγάδι κι η Αριάδνη έχει μπερδευτεί….
Πήραμε τη δύσκολη επιλογή της απομόνωσης και περιθωριοποίησης από τον μηχανισμό στον οποίο είστε πιστή σα σκυλί και την απήχηση του brand name «Σύριζα» για να ξαναστήσουμε αυτό που η ηγεσία με τους παρατρεχάμενούς έκλεψε, παίρνοντας μαζί την ελπίδα και το κουράγιο των καταπιεσμένων στην ελληνική επικράτεια.
Δεν πήραμε, λοιπόν, την εύκολη επιλογή της καταγγελίας, αλλά την δύσκολη της αντίστασης. Και επειδή από την αριστερά προέρχεστε και ξέρετε ότι το μικρόβιο της δικαιοσύνης και του αγώνα είναι δυνατότερο από τους εξουσιαστές, ξέρετε ότι η εναλλακτική άποψη για τη χειραφέτηση βρίσκεται σε εμάς και θα σηκώσει κεφάλι ξανά.
Και τότε δε θα συμφιλιωθούμε με κανέναν από αυτούς που προσπάθησαν και προσπαθούν, όπως εσείς, να μας λένε πάντα πως είμαστε λάθος. Σε ένα μόνο είχες δίκιο, Μαρία: όντως μπήκαμε άμαθοι στην Αριστερά. Και επειδή είδαμε τι κουμάσια υπάρχουν και εκεί, πλέον θα μαστε πολύ επιφυλακτικοί με τον τίτλο.
Θα ζητάμε και πράξεις. Και με τις δικές σας όσα χρόνια και αν περάσουν δε θα συμφιλιωθούμε ποτέ. Γιατί δε μας αρέσουν οι βολεψάκηδες, γιατί δε μας αρέσει να σκύβουμε.
Σκότωσε την ΤΙΝΑ μέσα σου, Μαρία Μπαλάφα.
Κουτσογιάννης Τάσος (πίνοντας μποροβίτσκα με πάγο στo πρώην ανατολικό μπλοκ)
Χριστοδούλου Πάνος (παίζει το παγάκι του σε χλιαρό πράσινο τσάι με άρωμα γιασεμί, καπνίζοντας και αγναντεύοντας μικροαστικές ταινίες του Hollywood)
