Σήμερα είναι καταξιωμένος ηθοποιός.
Αγαπητός και δημοφιλής.
Τα χρόνια όμως που ντυνόταν τσολιαδάκι, η οικογένεια του ζούσε πολύ φτωχικά.
Δεν είχε καν σπίτι.
Έμεναν όλοι μαζί μέσα σε ένα μαγαζί στο Βύρωνα, όπου είχαν καλύψει τη βιτρίνα ώστε να μην γίνουν θέαμα από τους περαστικούς.
Το πραγματικό όνομα της οικογένειας ήταν Σαββόπουλος.
Ο ηθοποιός δηλαδή θα λεγόταν Κώστας Σαββόπουλος.
Το «Βουτσάς» καθιερώθηκε από τον παππού του, που ήταν βαρελοποιός. Έφτιαχνε βαρέλια, που τότε τα έλεγαν «βουτσιά» και έτσι δημιουργήθηκε το επίθετο που κράτησε ο ηθοποιός και στη δουλειά του.
Όπως ανέφερε ο ίδιος, όταν ξεκίνησε την καριέρα του, κάποιος θιασάρχης του πρότεινε να αλλάξει το επίθετό του και να το κάνει Βέσελης, αλλά ο ηθοποιός αρνήθηκε.
Ο ηθοποιός έχει χάσει έναν μεγαλύτερο αδελφό που είχε το όνομα Κώστας, από δάγκειο πυρετό, μια μόλυνση που εξαπλώνεται μέσω των κουνουπιών.
Το αγοράκι ήταν 6 ετών ενώ ο ηθοποιός δεν είχε γεννηθεί.
Γι’ αυτό όταν ήρθε στη ζωή, πήρε το όνομα Κώστας προς τιμήν του χαμένου του αδελφού, που ποτέ δεν γνώρισε....
Μετά τα πρώτα δύσκολα χρόνια στην Αθήνα, η οικογένεια μετακόμισε στη Θεσσαλονίκη. Εκεί τα πράγματα έγιναν λίγο καλύτερα.
Ο πατέρας του ηθοποιού δούλευε σαν εργάτης οδοποιός και η μητέρα του φρόντιζε το σπίτι τους.
Για να συμπληρωθεί το οικογενειακό εισόδημα, ο ίδιος και τα αδέλφια του έκαναν διάφορες μικροδουλειές.
Ογδόντα πέντε χρονών σήμερα, θυμάται ακόμη τον εαυτό του να γυρνάει με το κασελάκι στους δρόμους της Θεσσαλονίκης πουλώντας τσιγάρα. Αυτή ήταν η πρώτη του δουλειά.
Το κόλπο με τα τσιγάρα
Την περίοδο της κατοχής για να επιβιώσει εφάρμοσε ένα κόλπο. Αντάλλασσε τσιγάρα με τους Άγγλους αιχμαλώτους. Ο Βουτσάς τους έδινε εκατό ελληνικά τσιγάρα κακής ποιότητας και εκείνοι του έδιναν τα δικά τους. Ήταν λιγότερα αλλά μπορούσε να τα πουλήσει πιο ακριβά στους «έχοντες» της πόλης και να βγάλει ικανοποιητικό κέρδος.
Εδώ ο πάπας, που είναι ο παπάς;
Ο νεαρός Βουτσάς αργότερα βρήκε μια πιο επικερδή δουλειά. Έκανε τον αβανταδόρο στους παπατζήδες. Την κρίσιμη ώρα ειδοποιούσε για την παρουσία της αστυνομίας ακόμη και όταν δεν υπήρχε, ώστε να πιάσουν κορόιδο κάποιον αφελή.
Όσα χρήματα κέρδιζε, τα έδινε πάντα στη μητέρα του. Το κίνητρό του ήταν πάντα η αγάπη και η υποστήριξη της οικογένειας.
Αυτή η αγάπη έκανε τα μέλη της οικογένειας Βουτσά να μην λυγίζουν στις δυσκολίες.
Ο τσολιάς της φωτογραφίας λοιπόν, είναι ο Κώστας Βουτσάς, σε ηλικία τεσσάρων ετών.
Γεννήθηκε στις 31 Δεκεμβρίου 1931 στον Βύρωνα της Αττικής από πατέρα Θρακιώτη και μητέρα Κεφαλλονίτισσα...
http://www.mixanitouxronou.gr
