Σε εποχές όπως η σημερινή κατά την οποία η κρίση μαίνεται, η ανασφάλεια κυριαρχεί και η ανεργία, ειδικά η μακροχρόνια, δοκιμάζει ανθρώπινες αντοχές και πληγώνει την αξιοπρέπεια, η είδηση πως κάποιοι άνθρωποι καταφέρνουν να βρουν δουλειά, μόνο χαρά μπορεί να προκαλέσει.
Ωστόσο υπάρχουν περιπτώσεις που ακόμα και αυτή η χαρά σκιάζεται, όπως συμβαίνει με τις δεκάδες προσλήψεις οι οποίες καταγράφονται αυτούς τους μήνες στο Κοινοβούλιο. Τόσο ο αριθμός όσο και ποιοτικά χαρακτηριστικά των υποθέσεων δεν στέλνουν θετικά μηνύματα για τον Ναό της Δημοκρατίας.
Οπως προκύπτει από επίσημα στοιχεία, κατά το δεύτερο μισό της χρονιάς που σε λίγα 24ωρα ολοκληρώνεται, σημειώνονται προσλήψεις με ρυθμούς σχεδόν 12 κάθε μήνα.
Πρόκειται όχι για προσλήψεις μονίμου προσωπικού, αλλά για σύναψη συμβάσεων Ιδιωτικού Δικαίου Ορισμένου Χρόνου (ΙΔΟΧ), μερικής απασχόλησης. Οι προσλαμβανόμενοι θα έχουν υποχρέωση εργασίας, κατά κανόνα, πέντε ώρες ημερησίως, για ένα έτος.
Ο λόγος γίνεται (έως και τις πρώτες ημέρες Δεκεμβρίου, καθώς έως τότε υπάρχουν διαθέσιμα στοιχεία) για 59 περιπτώσεις ΙΔΟΧ και για 15 μετακλητούς υπαλλήλους, σε γραφεία πολιτικών προσώπων. Ως πλέον «παραγωγικές» ημέρες φαίνεται πως ήταν η 2/12, καθώς δημοσιεύθηκαν οκτώ προσλήψεις, η 28/11 με 11 προσλήψεις, η 3/8 με 14 περιπτώσεις ΙΔΟΧ, η 11/7 με εννέα, και η 3η Ιουνίου με άλλες οκτώ, επίσης ορισμένου χρόνου.
Στην πλειονότητά τους, οι συμβάσεις αφορούν τον τομέα καθαριότητας. Πολλές φορές, μάλιστα, γίνεται λόγος για εργασία της οποίας στόχος είναι η «κάλυψη αναγκών του Τμήματος Σταθμού Οχημάτων της Βουλής των Ελλήνων».
Ομως και εν προκειμένω, εντοπίζεται ένα «ποιοτικό» στοιχείο σε αυτές τις συμβάσεις, που θυμίζει ρουσφετολογικές τακτικές του γνωστού παρελθόντος στο ευρύτερο Δημόσιο, όταν για άλλο λεγόταν ότι γινόταν η πρόσληψη και αλλού «καθοδηγείτο» ο προσληφθείς – συνήθως σε γραφεία.
Στις αποφάσεις, τις οποίες υπογράφει ο πρόεδρος της Βουλής Ν. Βούτσης, υπάρχει ρητή πρόβλεψη πως οι νεοπροσληφθέντες μπορεί να εντάσσονται κατά την είσοδό τους στον τομέα καθαριότητας, αλλά εάν κριθεί «αναγκαίο» από τον όποιο διευθυντή ή προϊστάμενο, οφείλουν να απασχολούνται και σε άλλες υπηρεσίες της Βουλής.
Ειδικότερα: «Η προαναφερόμενη (ή ο προαναφερόμενος) στην οποία (στον οποίο) μπορεί να ανατίθενται καθήκοντα κάλυψης αναγκών άλλων υπηρεσιών της Βουλής, υπό την καθοδήγηση κάθε εξουσιοδοτημένου, όπως αυτό θα καθορίζεται κάθε φορά».
Στα αξιοπερίεργα είναι και το ότι ανάλογη «πρόνοια» υπάρχει και στην απόφαση μιας ξεχωριστής, λόγω προσόντων, πρόσληψης: αφορά περίπτωση προσώπου με πτυχίο και μεταπτυχιακό, γνώση καλή δύο ξένων γλωσσών και χειρισμού ηλεκτρονικού υπολογιστή, το οποίο προσελήφθη για τον βρεφονηπιακό σταθμό, «για κάλυψη υπηρεσιακών αναγκών στο αντικείμενο των σπουδών» (Φιλοσοφία, Παιδαγωγική και Ψυχολογία, καθώς και Διοίκηση Πολιτισμικών Μονάδων).
Πλην όμως, προστίθεται και η σημείωση ότι «θα προσφέρει τις υπηρεσίες» όχι μόνο στον βρεφονηπιακό σταθμό και στο νηπιαγωγείο της Βουλής, αλλά «και σε άλλες υπηρεσίες του Κοινοβουλίου γενικότερα, υπό την καθοδήγηση κάθε εξουσιοδοτημένου...» κ.λπ.
Προφανώς, η αντικειμενική ανάγκη εργασίας, σε συνδυασμό με αυτήν τη ρήτρα «ειδικής διαθεσιμότητας» ως προς το ακριβές αντικείμενο απασχόλησης, ούτε ορθό μπορεί να θεωρηθεί για τον εργαζόμενο ούτε και θετικό μήνυμα στέλνει για τους πολιτικούς εκπροσώπους της διεύθυνσης του Κοινοβουλίου.
Έντυπη Έκδοση ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ. (ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΠΟΥΡΔΑΡΑΣ)
