75 χρόνια από την έναρξη της φασιστικής «κρεατομηχανής» στην κατεχόμενη, από τους ναζί, Σοβιετική Ουκρανία
Η Φετινή, 75η τραγική επέτειος της σφαγής του Μπάμπι Γιαρ στην κατεχόμενη, από τους ναζί, Σοβιετική Ουκρανία, το 1941, βρίσκει σήμερα την χώρα βουτηγμένη στο αίμα του εμφυλίου και με το καθεστώς του Κιέβου να συνεργάζεται πλήρως με τους σημερινούς πολιτικούς απογόνους των σφαγέων, να δίνει θεσμική «άφεση αμαρτιών» στους σφαγείς, αναγνωρίζοντας τις προδοτικές, φασιστικές, εθνικιστικές ουκρανικές οργανώσεις που συνεργάστηκαν με τους ναζί και να ταυτίζει τους τελευταίους… με τον κομμουνισμό, σε ένα απόλυτο παραληρηματικό «κρεσέντο» πλήρους διαστρέβλωσης της ιστορίας. Ενταγμένου απόλυτα στο ανάλογο, επίσημο ιδεολόγημα της Ευρωπαϊκής Ενωσης.
Ο ματωμένος Σεπτέμβρης στο Μπάμπι Γιαρ συνιστά μία οργανωμένη, προσχεδιασμένη και μεθοδικά εκτελεσμένη μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια μαζική εκτέλεση άμαχου πληθυσμού, κυρίως ηλικιωμένων και γυναικόπαιδων, Εβραίων, Ουκρανών, Ρώσων, Ρομά.
Στο Μπάμπι Γιαρ άφησαν την τελευταία τους πνοή κομμουνιστές μαζί με όλη τους την οικογένεια μετά από ασύλληπτα βασανιστήρια, αιχμάλωτοι πολέμου, οι θρυλικοί παίκτες της «Ντιναμό Κιέβου» που έδωσαν εκείνο τον αξέχαστο ποδοσφαιρικό αγώνα ξεφτιλίζοντας τους ναζί, παρτιζάνοι, αντιστασιακοί των παράνομων μηχανισμών των κατεχόμενων πόλεων, ναύτες του στόλου του Δνείπερου, ορθόδοξοι ιερείς που αρνήθηκαν να προσευχηθούν για τον Χίτλερ και προσπάθησαν να φυγαδεύσουν Εβραίους.
Επί δύο χρόνια, στο σφαγείο του Μπάμπι Γιαρ, οδηγούνταν από τους ναζί και τους ντόπιους συνεργάτες τους άνθρωποι κάθε ηλικίας, κάποιοι ικετεύοντας για την ζωή τους και αφού βασανίζονταν με απίστευτη αγριότητα, δολοφονούνταν, συνήθως με δύο τρόπους: Είτε τους έστηναν στην άκρη του φρικώδους, τεράστιου λάκκου και τους πυροβολούσαν, είτε τους ανάγκαζαν να κατέβουν μέσα του και να κάτσουν πάνω στα πτώματα περιμένοντας τον πυροβολισμό.
Οι ναζί εισέβαλαν στο Κίεβο στις 19 Σεπτέμβρη του 1941. Με αφορμή μια προβοκάτσια με εκρήξεις στο κέντρο της πόλης, οι ναζί βάζουν σε εφαρμογή το σχέδιο του μαζικού αφανισμού, σπεύδοντας να ενοχοποιήσουν τους Εβραίους. Πρώτα όμως είχαν άλλοι σιερά…: Στις 27 Σεπτέμβρη οι ναζί δολοφονούν 752 ασθενείς της ψυχιατρικής; κλινικής «Ιβάν Πάβλοφ». Την ίδια περίοδο, συλλαμβάνουν εννέα σημαντικούς ραβίνους του Κιέβου και τους αναγκάζουν να διατάξουν την εβραϊκή κοινότητα της πόλης «μετά την απολύμανση όλων των Εβραίων και των παιδιών τους, ως εκλεκτό έθνος, θα σταλούν σε ασφαλές μέρος»…
Στις 28 Σεπτέμβρη σε όλη την πόλη εμφανίζονται ανακοινώσεις με τις οποίες διατάζονται όλοι οι Εβραίοι να συγκεντρωθούν την επομένη, 29 Σεπτέμβρη, στις 8 το πρωί, στην γωνία των οδών Μέλνικοβα και Ντοκτερίβσκαγια, με τα χαρτιά τους και τα πολύτιμα αντικείμενά τους. Σε περίπτωση μη συμμόρφωσης απειλούνταν με εκτέλεση.
Ταυτόχρονα, διέταξαν όλους τους θυρωρούς και τους υπεύθυνους των οικοδομικών συγκροτημάτων να παραπληροφορούν τον πληθυσμό, λέγοντας ότι οι κατοχικές αρχές θέλουν απλά να «καταγράψουν» τους Εβραίους, ώστε να μεταφερθούν σε άλλη περιοχή. Μάλιστα, στο σημείο της συγκέντρωσης οι ναζί είχαν στήσει και τραπεζάκι… διαβατηρίων.
Τον κόσμο τον χώριζαν σε ομάδες των 30 – 40 ανθρώπων, τους έπαιρναν τα πολύτιμα αντικείμενα, τους διέταζαν να γδυθούν και τους έσπρωχναν μέχρι την άκρη της χαράδρας όπου τους πυροβολούσαν.
Για να καλύψουν τους πυροβολισμούς ώστε να μην τρομάξουν το πλήθος και καταλάβουν τί πραγματικά συμβαίνει, οι ναζί έβαζαν δυνατά μουσική, ενώ ένα αεροπλάνο πετούσε πάνω από την χαράδρα σε κύκλους. Μετά από 2 – 3 «στρώματα» πτωμάτων, έριχναν χώμα για τους επόμενους.
Μέσα σε δύο 24ωρα, στις 29 και 30 Σεπτέμβρη, στο Μπάμπι Γιαρ, οι ναζί, υπό τον στανταρτενφίρερ, Πάουλ Μπλόμπελ και τον επικεφαλής των δωσιλογικών ουκρανικών φασιστικών ταγμάτων, Π. Ζαχβαλίνσκι, δολοφόνησαν 33.771 ανθρώπους, κάθε ηλικίας. ‘Ηταν η αρχή των σφαγών που θα ακολουθούσαν στο ίδιο μέρος, μέχρι την απελευθέρωση του Κιέβου από τον Κόκκινο Στρατό.
Οι μαρτυρίες είναι πολύ δύσκολο ακόμη και να αναδημοσιευθούν. Οι ναζί και οι Ουκρανοί συνεργάτες τους, άρπαζαν τα μωρά των μητέρων που ικέτευαν για την ζωή των παιδιών τους και τα πετούσαν πρώτα, ζωντανά, μέσα στην χαράδρα. Το πιο νέο, ηλικιακά, θύμα τους ήταν ένα βρέφος τριών ημερών. Είχε γεννηθεί στις 26 Σεπτέμβρη και στις 29 ακολούθησε την τραγική μοίρα των γονιών του στο Μπάμπι Γιαρ. Το μεγαλύτερο θύμα ήταν 103 ετών.
Μία από τις ελάχιστες γυναίκες που επέζησαν της σφαγής, η Ντίνα Προνίτσεβα, σε μαρτυρία της στον συγγραφέα, Ανατόλι Κουζνετσόφ, διηγείται, ότι η ουκρανική ναζιστική αστυνομία – μέλη της οποίας ήταν επί το πλείστον από την Δυτική Ουκρανία – ήταν ακόμη πιο βάρβαρη και από τους ναζί. Οποιον έβλεπαν να καθυστερεί να προχωρήσει, τον χτύπαγαν, τον έβριζαν και τον βασάνιζαν με χαρακτηριστικό σαδισμό.
Κάποιοι άνθρωποι, συνειδητοποιώντας το τέλος τους έχαναν τα λογικά τους και άρχισαν να γελούν υστερικά, ενώ, με τα ίδια της τα μάτια είδε άλλους να ασπρίζουν τα μαλλιά τους μέσα στα ελάχιστα λεπτά από την στιγμή που γδύνονταν μέχρι τον πυροβολισμό..
Συνολικά, μέσα σε τρία χρόνια, στο Μπάμπι Γιαρ σφαγιάστηκαν ίσως και 200.000 άνθρωποι.
Τον Αύγουστο του 1943, φεύγοντας από το Κίεβο, οι ναζί επιχείρησαν να καλύψουν τα τεκμήρια των εγκλημάτων τους, αναγκάζοντας κρατούμενους να καταστρέφουν σημεία εκτελέσεων και να καίνε πτώματα. Επιπλέον, έφεραν από την Γερμανία ειδικά μηχανήματα που συνέθλιβαν τα οστά και τα μετέτρεπαν σε σκόνη την οποία πέταγαν πίσω στο Μπάμπι Γιαρ. Την νύχτα της 29ης Σεπτέμβρη του 1943, 329 μελλοθάνατοι στασίασαν. Οι 311 από αυτούς εκτελέστηκαν, αλλά 18 κατάφεραν να διαφύγουν, με αποτέλεσμα τα σχέδια των ναζί για απόκρυψη των σφαγών, να γνωστοποιηθούν.
Οπως προκύπτει από τους φακέλους του δικαστηρίου της Νυρεμβέργης, το Μπάμπι Γιαρ είχε και το «παρατσούκλι»… «ανακυκλωτήριο χρυσού», αφού από εκεί οι ναζί μετέφεραν στην Γερμανία σακιά από τα κοσμήματα και τα άλλα αντικείμενα των θυμάτων τους.
Πάντως, κατά μία άλλη εκδοχή, οι ναζί δεν έκαιγαν τα πτώματα για να κρύψουν τα εγκλήματά τους. Αλλωστε ήταν περήφανοι γι’ αυτά. Ο λόγος ήταν πολύ πιο κυνικός: Προσπαθούσαν να βρουν το χρυσό από τα κοσμήματα που κάποια θύματα είχαν προλάβει να καταπιούν…
Στη Νυρεμβέργη πάντως καταλήχθηκε και ο αριθμός των νεκρών στο Μπάμπι Γιαρ σε όλη τη διάρκεια της κατοχής: 168.000 Εβραίοι και πάνω από 300.000 αιχμάλωτοι κλπ.
Σε νέο Μπάμπι Γιαρ θέλουν να μετατρέψουν σήμερα το Ντονμπάς τα φασιστικά τάγματα που συνεργάζονται στενότατα με το καθεστώς Ποροσένκο. Το «αγαπημένο παιδί» του ΝΑΤΟ και των Βρυξελλών…
Επιμέλεια - μετάφραση: Γρηγόρης Τραγγανίδας - ΙΣΤΟΡΙΑ - 29/09/2016 - http://www.toperiodiko.gr/
