Γράφει στο site «Ηλιούπολη για όλους» «o αφελής»(???) δικηγόρος – συγγραφέας Νίκος Καραβέλος.
«… Τέλος, δεν έχουμε κατοχή ούτε κατά την άποψη των φωτεινών αστέρων της σημερινής ηγεσίας του Κ.Κ.Ε.
Οι κύριοι αυτοί, ερμηνεύοντας τα πάντα εξ αποκαλύψεως, αρνούνται πως η χώρα μας είναι σε κατοχή. Ισχυρίζονται πως αυτό που συμβαίνει είναι έκφραση του καπιταλισμού.
Ουδείς αρνείται ότι τα συμβαίνοντα συνιστούν αποτέλεσμα του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής. Όμως και κατά την περίοδο της Κατοχής οι ναζί εξυπηρετούσαν τον καπιταλισμό.
Αυτό δεν εμπόδισε την τότε ηγεσία του Κ.Κ.Ε. να οργανώσει την αντίσταση, γιατί η Κατοχή, ο θάνατος, η αρπαγή και ο εξευτελισμός συνιστούσαν την ακραία πύκνωση της εκμετάλλευσης.
Αν, επομένως, αναγνώριζαν ότι υφίσταται κατοχή της χώρας μας, όφειλαν να ενώσουν τον λαό και να οργανώσουν τη νέα Εθνική Αντίσταση.
Ας μη γελαστεί κανείς.
Άπαντες είναι αλιείς αφελών. Τίποτε περισσότερο!»
Οφείλουμε λοιπόν σε παλιούς συνοδοιπόρους να πούμε λίγα μόνο λόγια, αποφεύγοντας με πλήρη συνείδηση την αμετροέπεια που δυστυχώς χαρακτηρίζει τον λόγο τους όταν αναφέρονται στο ΚΚΕ. Γιατί τα σχεδόν 100 χρόνια ύπαρξης και δράσης του κόμματος μας, μας δίνουν την πείρα και την δυνατότητα να διακρίνουμε την σφοδρή ακόμη και πολεμική αντιπαράθεση, από την πολιτική χυδαιότητα και την πολιτική ανοησία…
Είναι αλήθεια ότι τα χρόνια της καπιταλιστικής κρίσης στην χώρα μας κάποιοι άνθρωποι έχασαν το έδαφος κάτω από τα ποδιά τους, έσβησαν οι βεβαιότητες μιας κοινωνίας που τάχα κουτσά στραβά θα προχωρούσε μπροστά, πιθανά όχι για όλους, αλλά για τους περισσότερους ρε αδελφέ και τουλάχιστον στην «πολιτισμένη» Ευρώπη!!!
Ξέσπασε η καπιταλιστική κρίση και σκοτείνιασαν οι απίθανες βεβαιότητες που είχαν γεμίσει το μυαλό πολλών και που τους είχαν κάνει να ξεχάσουν τι είναι ο καπιταλισμός και ποιοι οι αδήριτοι και αδυσώπητοι νόμοι του, τι δηλώνει το Ιμπεριαλιστικό στάδιο ανάπτυξης του, βαθμίδα που εδώ και ένα αιώνα έχει εισέρθει ο καπιταλισμός και που γέννησε τους δυο μεγάλους πολέμους με κύριο θέρετρο τους την γηραιά καπιταλιστική Ευρώπη.
Η μακαριότητα της μακράς καπιταλιστικής ανάπτυξης, την δεκαετία του 90 με τις ανατροπές των σοσιαλιστικών χωρών, έκανε ακόμα πολλούς να χαίρονται και να φαντασιώνονται ότι ξημερώνει «ένας πιο δίκαιος πολυπολικός κόσμος». Έτσι χαρακτήριζαν την νέα Ιμπεριαλιστική τάξη πραγμάτων που ξεπρόβαλλε και που χάραζε ξανά νέα σύνορα και αγορές (Μάαστριχτ, ΟΝΕ, πόλεμος σε ΙΡΑΚ, Γιουγκοσλαβία, και ξανά Ιράκ, διάφορες πορτοκαλείς επαναστάσεις, Λιβύη, Συρία κλπ) με το αλέτρι των αγορών και την πολεμική μηχανή του ΝΑΤΟ-των ΗΠΑ, της ΕΕ. Με τη συμμετοχή φυσικά και της χώρας μας και τη συνδρομή – στήριξη των κυβερνήσεων και όλου του πολιτικού και οικονομικού συστήματος, έκτος του ΚΚΕ, που χαρακτηρίζονταν και τότε, όπως και τώρα, ως φοβικό και παρωχημένο, ξύλινο κ.ο.κ.
Μόνο οι σχεδιασμένα αφελείς και οι λωτοφάγοι δεν γνωρίζουν τι ακριβώς ξεδιπλώθηκε πριν το ξέσπασμα της καπιταλιστικής κρίσης στην χώρα και στην Ευρώπη! Η καπιταλιστική ανάπτυξη ήταν κυρ δικηγόρε, που κυοφορούσε και έφερνε μαζί της και τους δαίμονές της. Τον ανταγωνισμό, την φτώχια, τον πόλεμο!
Να όμως που κάποιοι συμπυκνώνουν τον εφιάλτη ακόμα στα Μνημόνια! Παρόλο που δοκίμασαν και ξαναδοκίμασαν 6 χρόνια τώρα στο κάλπικο δίπολο μνημόνιο/αντιμόνιο, συντάχτηκαν με τις «αντικατοχικές δυνάμεις ενάντια στην Μέρκελ», φλέρταραν με την συνδρομή «του ξανθού γένους» και του Πούτιν. Επιμένουν να εγκαλούν το ΚΚΕ γιατί δεν σκιαμαχεί με τους αστούς για το ποια εργαλεία θα χρησιμοποιήσουν για να πάρει μπροστά ξανά η καπιταλιστική ανάπτυξη. Εγκαλούν το ΚΚΕ γιατί δεν φαντασιώνεται ανταρτικό για να κάνει τον καπιταλισμό ανθρώπινο!
Ομολογούμε κύριε δικηγόρε ότι σε αυτό το τραπέζι καλεστήκαμε και δεν καθίσαμε ούτε θα καθίσουμε! Γιατί γνωρίζουμε από την πείρα του κινήματος μας, πείρα που την πλήρωσε ο λαός μας με αίμα, ότι το τραπέζι του Έθνους που μας καλείτε δεν είναι για όλους! Σε τούτο το Έθνος όπως και σε κάθε έθνος συνυπάρχουν δυο ανειρήνευτοι μεταξύ τους κόσμοι. Ο ένας είναι ο κόσμος των αστών, της καπιταλιστικής ανάπτυξης, των μνημονίων που βεβαιωμένα θα μακροημερεύουν τσακίζοντας τον άλλο κόσμο, αυτόν της δουλειάς και του μεροκάματου, όσο θα έχουν στα χέρια τους, την οικονομία και την εξουσία του τόπου.
Το ΚΚΕ είναι μέρος και όχι απλά με το μέρος του κόσμου της δουλειάς και του μεροκάματου. Πάλεψε και παλεύει από την ίδρυση του και σε όλη την ιστορική διαδρομή του, με αυτόν και όχι απλά στο όνομα του. Πιστεύει στην δύναμη του και όταν ακόμη φαίνεται ότι χάνει! Με αυτόν τον κόσμο σήμερα επιμένουμε να οργανώνουμε την αντίσταση και την αντεπίθεση του. Όχι μόνο για αυτά που του πήραν μέσα στην κρίση αλλά μέχρι το τέλος. Μέχρι να γίνει νοικοκύρης και αφέντης του τόπου και του ιδρώτα του.
Τέλος ο αφελής φαντασιώνεται ότι ερμηνεύει και αλλάζει τον κόσμο με την ψήφο, το ΚΚΕ απεναντίας εμπιστεύεται και δυναμώνει το εργαλείο της ταξικής πάλης…
Κ.Ο. Ηλιούπολης της ΚΟΑ του Κ.Κ.Ε.
