«Με ηθικό βραβείο την αγάπη του λαού»
Επιμέλεια: ΠΑΝΟΣ ΣΩΚΟΣ (Ελευθεροτυπία 05.09.2003)
Δεν είναι εύκολο να περιγραφει σ' ένα δημοσίευμα η πλούσια δραστηριότητα, που ανέπτυξε ο Ευάγγελος Γιαννόπουλος στα 85 χρόνια της ζωής του.
Εξάλλου και ο ίδιος, για το βιογραφικό του σημείωμα, είχε πει παλιότερα:
«Το βιογραφικό μου σημείωμα περιέχει προσωπικά θέματα, όπως και γεγονότα και συμβάντα ξερά, στεγνά, άψυχα και άχρωμα. Χωρίς τον πόνο, το άγχος, τα βάσανα και τις σωματικές και ψυχικές ταλαιπωρίες μιας ζωής, στους εθνικούς, κοινωνικούς και δημοκρατικούς αγώνες του λαού μας. Με ηθικό βραβείο, την αγάπη του λαού στην επικοινωνία μας και την ανταπόκριση του δικηγορικού κόσμου και του ΠΑΣΟΚικού λαού στις εκλογές» (σ.σ. περιέχεται στο βιβλίο του «Η Εθνική Αντίσταση των Ελλήνων κατά των Γερμανών, Ιταλών και Βουλγάρων κατακτητών 1941-1944 και η αναγνώρισή της από το κράτος»).
Ομως ο κόσμος που τον αγάπησε δεν περιμένει να διαβάσει το πλούσιο βιογραφικό του για να σχηματίσει γι' αυτόν άποψη. Ηταν ένας δικός του άνθρωπος, που μίλαγε στην ψυχή και στην καρδιά του, αγωνιστής της ελευθερίας, της δημοκρατίας και των δικαιωμάτων του λαού, υπερασπιστής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και του δικαίου, μαχητής της πολιτικής και της δικηγορίας.
Ο Ευάγγελος Γιαννόπουλος γεννήθηκε το 1918 στην Αμυγδαλιά Αρκαδίας. Ηταν παντρεμένος με την Ντιντή Τεγοπούλου και είχε δύο παιδιά, τον Αργύρη και τη Μαντώ, και έναν εγγονό τον Βαγγέλη. Σπούδασε στη Νομική Σχολή Αθηνών και ήταν δικηγόρος στον Αρειο Πάγο, με μεγάλη εμπειρία στα συνταγματικά, ποινικά και αστικά θέματα. Απεβίωσε στις 4 Σεπτεμβρίου 2003 στην Αθήνα.
Το 1940 πήρε μέρος στον ελληνοϊταλικό πόλεμο, ενώ κατά τη διάρκεια της Εθνικής Αντίστασης αγωνίστηκε μέσα από τις γραμμές του ΕΛΑΣ ως διοικητής τάγματος.
Κατά την περίοδο της δικτατορίας της 21ης Απριλίου 1967, ως δικηγόρος υπερασπίστηκε στα έκτακτα στρατοδικεία πολλά μέλη αντιστασιακών οργανώσεων, ενώ ο ίδιος συμμετείχε στον αντιδικτατορικό αγώνα μέσα από το ΠΑΚ και για τη δράση του εκτοπίστηκε και φυλακίστηκε.
Οι κυριότεροι σταθμοί της ζωής του:
* Πολιτική - κυβερνητική δραστηριότητα:
Μετά το 1974:
Ηταν ιδρυτικό μέλος του ΠΑΣΟΚ και από το 1976 μέχρι το θάνατό του μέλος της Κεντρικής Επιτροπής. Εκλεγόταν βουλευτής στη Β' Αθηνών συνεχώς από το 1981, και μάλιστα το 1996 κατέλαβε την τρίτη θέση, με 112.000 ψήφους.
Κυβερνητικά καθήκοντα ανέλαβε αμέσως μετά τη νίκη του ΠΑΣΟΚ, τον Οκτώβριο του 1981, καθώς ο Ανδρέας Παπανδρέου τον όρισε υπουργό Συγκοινωνιών.
Εμεινε σ' αυτή τη θέση μέχρι τις 4 Ιουλίου 1982 και στη συνέχεια ορκίστηκε υπουργός Εργασίας, στο οποίο έμεινε και μετά τις εκλογές του 1985, δηλαδή μέχρι τις 30 Οκτωβρίου του 1986.
Επόμενο κυβερνητικό του πόστο ήταν το υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας (23 Σεπτεμβρίου 1987 - 18 Νοεμβρίου 1988». Ακολούθως έγινε υπουργός Αιγαίου, μέχρι τις 2 Ιουλίου 1989).
Με την επάνοδο του ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση, τον Οκτώβριο του 1993, ορκίστηκε υπουργός Εργασίας - παραιτήθηκε στις 7 Ιουλίου 1994.
Επανήλθε στην κυβέρνηση όταν πρωθυπουργός εξελέγη ο Κώστας Σημίτης και τον όρισε και πάλι υπουργό Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων (22-1-96 μέχρι 24-9-1996).
Μετά τις εκλογές του 1996 ορκίστηκε υπουργός Δικαιοσύνης και στο υπουργείο αυτό έμεινε μέχρι τις 20 Μαρτίου 2000, όταν και ολοκλήρωσε την κυβερνητική του θητεία παραιτούμενος λόγω των εκλογών του Απριλίου 2000. Συνολικά, η κυβερνητική του θητεία κάλυψε μια 12ετία.
Πριν από το 1974:
- Ηταν μέλος της ΕΠΕΚ του Νικολάου Πλαστήρα (1950-1961).
- Οταν συγκροτήθηκε η Ενωση Κέντρου υπό τον Γεώργιο Παπανδρέου έγινε μέλος του Νομικού Συμβουλίου.
- Θα έπαιρνε μέρος ως υποψήφιος βουλευτής στις εκλογές 28ης Μαΐου 1967, που δεν έγιναν ποτέ λόγω της Χούντας.
* Συνδικαλιστικός - Επιστημονικός τομέας
- Πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών και πρόεδρος της συντονιστικής επιτροπής των 58 δικηγορικών συλλόγων του κράτους από το 1976-1981.
- Πρόεδρος της Ενωσης Δημοκρατικών Δικηγόρων από το 1961 μέχρι το 1977 και πρόεδρος της Επιτροπής Συνταγματικών Δικαιωμάτων και Ατομικών Ελευθεριών του ΔΣΑ από το 1976 ώς το 1981.
Ακόμα, διετέλεσε μέλος του Δ.Σ. του Ταμείου Νομικών, μέλος του Ινστιτούτου Διεθνούς και Αλλοδαπού Δικαίου, δικηγόρος της ΕΦΕΕ και πολλών πρωτοβάθμιων και δευτεροβάθμιων συνδικαλιστικών οργανώσεων ανιδιοτελώς, εκδότης της εφημερίδας «Δικηγορική Γνώμη».
* Δημόσιος βίος:
- Πρόεδρος της Επιτροπής Ειρήνης διανοουμένων και καλλιτεχνών και αντιπρόεδρος της ελληνικής Επιτροπής για τη Διεθνή Υφεση και Ειρήνη μέχρι το 1980.
- Εξέδιδε από το 1956-1960 τις εφημερίδες «Περιστεριακή Ζωή» και «Αρκαδική Γνώμη», ενώ το 1962 ήταν πρόεδρος της Ενωσης Ιδιοκτητών Περιοδικού Τύπου.
- Ηταν επίτιμος πρόεδρος της πανελλήνιας Οργάνωσης Αγωνιστών Εθνικής Αντίστασης, της Ενωσης Δημοκρατών Νομικών Ελλάδος, πρόεδρος του Ελληνοσοβιετικού Συνδέσμου, αντιπρόεδρος της ΚΕΑΔΕΑ (Κίνηση για την Εθνική Ανεξαρτησία και τη Διεθνή Ειρήνη και Ασφάλεια) ενώ μετείχε σε πολλές επιστημονικές και κοινωνικές οργανώσεις.
Συγγραφικό έργο:
Ο Ευάγγελος Γιαννόπουλος ξεχώρισε και για το συγγραφικό του έργο.
- Εγραψε και δημοσίευσε σε εγκυκλοπαίδειες, περιοδικά και εφημερίδες εκατοντάδες άρθρα και μελέτες.
- Κυκλοφόρησαν τέσσερα βιβλία του με αγορεύσεις, ομιλίες, κείμενα, ομιλίες στη Βουλή, άρθρα και συνεντεύξεις του. Τα τελευταία χρονια κυκλοφόρησε το πολύτομο έργο «Η εθνική αντίσταση των Ελλήνων 1941-45 κατά των Γερμανών, Ιταλών, Βουλγάρων κατακτητών και η αναγνώρισή της από το κράτος».
* Είχε τιμηθεί με πολλά παράσημα. Από το ελληνικό κράτος, από το ανώτατο σοβιέτ, από τη βουλγαρική κυβέρνηση, από το εθνικό συμβούλιο των αντιστασιακών της Τσεχοσλαβακίας, από την ΠΟΑΕΑ, από τη ρωσική κυβέρνηση και από πολλούς ελληνικούς φορείς.
