Ο Γιάννης Σκαρίμπας (Αγία Ευθυμία Παρνασσίδος, 28 Σεπτεμβρίου 1893 ? Χαλκίδα, 21 Ιανουαρίου 1984) ήταν Έλληνας λογοτέχνης, κριτικός, θεατρικός συγγραφέας, ποιητής και πεζογράφος.

Το έργο του, εντυπωσιακό σε έκταση και ποικιλία, σημαδεύτηκε από την έντονη αντιδικία του με τις καθιερωμένες αξίες της ζωής και του αστικού πολιτισμού. Εισήγαγε επίσης υπερρεαλιστικά στοιχεία στην ελληνική πεζογραφία. Θεωρείται ένας από τους πρωτοπόρους της ελληνικής λογοτεχνίας.

Ο Γιάννης Σκαρίμπας ήταν γόνος ιστορικής οικογένειας από την Αγία Ευθυμία της Φωκίδας, αφού ο πατέρας του, Ευθύμιος Σκαρίμπας, ήταν απόγονος αγωνιστών της Επανάστασης του 1821. Ξεκίνησε τις εγκύκλιες σπουδές του στο σχολαρχείο του Αιγίου και τις ολοκλήρωσε στην Πάτρα στο Α' Γυμνάσιο Πατρών. Υπηρέτησε στον Ελληνικό Στρατό ως ανθυπασπιστής στο 5/42 Σύνταγμα Ευζώνων. Διορίστηκε τελωνοσταθμάρχης στην Ερέτρια (πρώην Νέα Ψαρά) και το 1915 εγκαταστάθηκε στη Χαλκίδα, για να εργαστεί εκεί ως εκτελωνιστής.

Στα γράμματα εμφανίστηκε κατά τη δεκαετία του 1910 με ποιήματα και πεζά που δημοσίευσε σε διάφορα περιοδικά της Αθήνας και στις εφημερίδες Εύριπος και Εύβοια της Χαλκίδας, χρησιμοποιώντας το ψευδώνυμο Κάλλις Εσπερινός. Η πρώτη του επίσημη εμφάνιση με το πραγματικό του όνομα έγινε το 1929, όταν έλαβε το Α΄ βραβείο διηγήματος για το πεζό Ο καπετάν Σουρμελής ο Στουραΐτης, το οποίο δημοσίευσε στο περιοδικό Ελληνικά Γράμματα.

Ο Γιάννης Σκαρίμπας ήταν ό σημαντικότερος εκπρόσωπος του υπερρεαλισμού στην Ελλάδα γιατί τόσο το εικονοκλαστικό του ύφος όσο και ή ιδιόρρυθμη γλώσσα πού χρησιμοποίησε στα έργα του,προκάλεσε αίσθηση για την εποχή εκείνη.

Ο μπαρμπα-Γιάννης Σκαρίμπας, όπως ήταν γνωστός στους φίλους του, έζησε όλη του τη ζωή στη Χαλκίδα και ταξίδεψε ελάχιστα. Πέθανε στις 21 Ιανουαρίου 1984 και τάφηκε στο κάστρο του Καράμπαμπα.

Εργογραφία
Ό Καπετάν Σουρμελής ό Στουραίτης, διηγήματα (1930)
Καϋμοί στο Γριπονήσι, διηγήματα (1930)
Το θείο τραγί, διηγήματα (1933)
Μαριάμπας, μυθιστόρημα (1935)
Ουλαλούμ, ποιήματα (1936)
Το σόλο του Φίγκαρω, μυθιστόρημα (1939)
Εαυτούληδες, ποιήματα (1952)
Ο ήχος του κώδωνος, θέατρο (1951)
Το Βατερλώ δύο γελοίων, μυθιστόρημα (1959)
Η μαθητευομένη των τακουνιών, τρεις νουβέλες (1961)
Βοϊδάγγελοι, ποιήματα (1968)
Άπαντες στίχοι, ποιήματα (1970)
Το ?21 και η αλήθεια, Η τράπουλα και Οι γαλατάδες, ιστορικά δοκίμια (1971?1977)
Το ?21 καί ή αριστοκρατία του, ιστορικό δοκίμιο (1978)
Ο σεβαλιέ σερβάν της Κυρίας, θέατρο (1971)
Η περίπολος Ζ΄, διήγημα,χρονικό από τον Α΄ Παγκ. Πόλεμο (1972)
Τυφλοβδομάδα στη Χαλκίδα, διηγήματα (1973)
Φυγή προς τα εμπρός, μυθιστόρημα (1976)
Ή Τράπουλα, δοκίμιο (1975)
Τρεις άδειες καρέκλες, διηγήματα (1976)
Αντι-Καραγκιόζης ο Μέγας, θέατρο (1977)
Τα πουλιά με το λάστιχο, μυθιστόρημα,χρονογραφήματα (1978)
Τα καγκουρώ, θέατρο (1979)
Σπαζοκεφαλιές στον ουρανό, αντιδιηγήματα (1979)
Η κυρία του τραίνου, θέατρο (1980)
Ο πάτερ Συνέσιος, θέατρο (1980)

απο: wikipedia.gr