Αχ, δάσκαλε που δίδασκες.

Αρθρογραφία 24 Σεπτεμβρίου 2013

Της Στέλλας Μανουσογιωργάκη*

Αχ, δάσκαλε που δίδασκες?
Συνάδελφε Φιλόλογε, πως θα μπεις ως απεργοσπάστης στην τάξη, αφού καλείσαι να διδάξεις Ρίτσο, Καζαντζάκη και Αντιγόνη; Τι θα τους πεις; «Μην κοιτάτε εμένα που λιγοψυχώ, την Αντιγόνη να κοιτάτε»; Εσένα ξέρουν, από σένα παραδειγματίζονται
Συνάδελφε Θεολόγε, πως θα μπεις στην τάξη ως απεργοσπάστης να μιλήσεις για αγάπη στον πλησίον και αλληλεγγύη; Ο άνεργος, ο φτωχός, ο αυτόχειρας, ο απολυμένος συνάδελφος σου, η εξαθλιωμένη οικογένεια του μαθητή σου, δεν είναι «ο πλησίον»; Δεν έχουν ανάγκη την αγάπη και την αλληλεγγύη σου;

Συνάδελφε Μαθηματικέ, πως θα μπεις στην τάξη να διδάξεις εξισώσεις; Αν σε ρωτήσει ο μαθητής πόσο κάνει [4xΠανελλήνιες+30 μαθητές/τάξη-16.000 καθηγητές: Ελλάδα], τι θα απαντήσεις; «Μαθητεία, με ανασφάλιστη εργασία και 9?/μέρα»;
Συνάδελφε Φυσικέ, αν μπεις στην τάξη ως απεργοσπάστης, πως θα διδάξεις την επιστήμη σου, που βασίζεται στην παρατήρηση; Παρατηρείς τι συμβαίνει γύρω σου; Αν οι μαθητές σου παρατηρούν, που παρατηρούν και το ξέρεις, τι γνώμη θα αποκτήσουν για σένα;
Συνάδελφε Χημικέ, θα μπεις στην τάξη ως απεργοσπάστης; Ως πότε θα επιτρέπεις τα πειράματα στη χώρα σου, στη ζωή σου, στους μαθητές σου; Πως θα διδάξεις την απαραίτητη «χημική αντίδραση» που χρειάζεται η κοινωνία; Με απεργοσπασία;
Συνάδελφε Βιολόγε, η χώρα σου είναι πειραματόζωο. Το ίδιο κι εσύ. Το ίδιο και οι μαθητές σου. Το ίδιο και η αξιοπρέπεια σου. Το ίδιο και η ζωή σου. Απεργοσπάστης;
Συνάδελφε των Αγγλικών, των Γαλλικών, των Γερμανικών, θα μπεις στην τάξη ως απεργοσπάστης; Κι ο Κίπλινγκ; Ο Τσόμσκι; Ο Μοντεσκιέ; Ο Ρουσσώ; Ο Μπρεχτ; Τι θα έλεγαν αυτοί;
Συνάδελφε Καλλιτέχνη, Μουσικέ, που πήγε η τέχνη; Το θες ένα σχολείο χωρίς τέχνη, χωρίς πολιτισμό; Τότε που πας; Πως θα μπεις να διδάξεις εν μέσω απεργίας; Τι θα τους πεις; «Λυπάμαι που το σχολείο σας γίνεται όλο και πιο διεκπεραιωτικό, χωρίς πολιτισμό, τέχνη, φαντασία, δημιουργία, αλλά εγώ δεν αγωνίζομαι άλλο»;
Συνάδελφε Νομικέ, σοβαρά θα μπεις ως απεργοσπάστης να διδάξεις το Σύνταγμα; Κι αν ξέρει κάποιος μαθητής το άρθρο 120, τι θα του πεις; Ότι είσαι αντισυνταγματικός; Θα διδάξεις τη Δημοκρατία και τους θεσμούς της; Την ώρα που είσαι απεργοσπάστης σε μία απεργία με αίτημα την Δημοκρατία;
Συνάδελφε Κοινωνιολόγε, θα μπεις να διδάξεις ως απεργοσπάστης για την κοινωνία; Ποια κοινωνία; Αυτή που εξαθλιώνεται, αυτή που πεινάει, αυτή που αυτοκτονεί; Κι αν σε ρωτήσουν οι μαθητές (και το ξέρεις ότι θα σε ρωτήσουν), «εσύ γιατί δεν αγωνίζεσαι;» τι θα τους πεις;
Συνάδελφε Οικονομολόγε και μόνο που το σκέφτεσαι, ντροπή σου!!
Συνάδελφε Πληροφορικέ, απεργοσπάστης; Θυμάσαι τις αδιαφανείς μετατάξεις στον κλάδο σου; Θυμάσαι την κατάργηση του μαθήματός σου; Θα γίνεις απεργοσπάστης; Εσύ που έχεις τις γνώσεις που μπορούν να διαδώσουν την αλήθεια σε κλάσματα δευτερολέπτου σε όλον τον κόσμο;
Συνάδελφε Γυμναστή, «Νους υγιής εν σώματι υγιεί». Ποιος υγιής νους τα παρατάει όσο κατηγορείται, όσο κανείς, ότι πλεονάζει; Ποιος αρρωστημένος νους θα προβεί σε απεργοσπασία, όταν ξέρει ότι η θέση του είναι πιο επισφαλής από κάθε άλλη;
Συνάδελφε των Τεχνικών Ειδικοτήτων, πόσοι ακόμα να απολυθούν από τα ΕΠΑΛ, πόσες ακόμα ΕΠΑΣ να κλείσουν για να αγωνιστείς; Πως θα κοιτάξεις στα μάτια τους μαθητές σου, που βρέθηκαν ξαφνικά χωρίς καθηγητές, χωρίς τομείς, χωρίς σχολείο;
Συνάδελφε, όποιος κι αν είσαι, ό,τι κι αν πιστεύεις, θα αναλάβεις τη γιορτή του «ΟΧΙ», τη γιορτή του Πολυτεχνείου, τη γιορτή της Επανάσταστης του 1821; Θα εμπνεύσεις εσύ τα παιδιά Αξιοπρέπεια, Αλληλεγγύη, Αγωνιστικότητα; Πως, αφού θα σε έχουν δει να βάζεις την αξιοπρέπεια σου στην άκρη, να ξεχνάς την αλληλεγγύη και να λιγοψυχείς μπροστά στην αναγκαίοτητα του αγώνα.
Αχ, δάσκαλε που δίδασκες?