Το «τρελό βουνό» που αγάπησαν οι Αθηναίοι. Ο Μέγας και ο Άνυδρος Υμηττός της αρχαιότητας. Γιατί οι Αθηναίοι κοίταζαν κάθε πρωί την κορυφή του. Οι βοσκοί του που εξευτέλισαν τους πρώτους μετεωρολόγους.
Tag: πούρα
Ένα τραμ που έκανε την απόσταση Αθήνα - Φάληρο σε μιάμιση ώρα και κατέβαζε τους επιβάτες να το σπρώξουν στις ανηφόρες. Η καπνιά τους έκανε κατάμαυρους, αλλά αυτοί ήταν ευτυχέστατοι αφού η Ελλάδα είχε γίνει Ευρώπη.
Ο θάνατος του αδερφού του Γέρου του Μωριά από προδοσία καλογέρου. Το πατριαρχικό επιτίμιο και η κατάρα του Θόδωρου Κολοκοτρώνη. Το κόψιμο του μεγάλου πλατάνου και η τελική συγχώρεση του ήρωα του 1821.
Η παραγγελία του περίφημου αγάλματος της κοιμωμένης. Τα ξεσπάσματα τρέλας του Τηνιακού γλύπτη. Ο υποτιθέμενος έρωτας του με την νεκρή κοπέλα που απέδωσε σε μάρμαρο. Οι μύθοι για την διπλή αυτοκτονία της κοιμωμένης και του Ιταλού τενόρου Μάριο Τζοβάνι.
Πήγαινε με τις πυτζάμες στο πανεπιστήμιο. Τον έκλεβε στην πρόσθεση ο μπακάλης της γειτονιάς του. Η μάνα του τον πήγαινε στον ραβίνο να τον διαβάσει για να καταφέρει να μιλήσει κι ο δάσκαλος του τον θεωρούσε τεμπελόσκυλο.
Το ʽʼανθʼ ημών Γουλιμής» που είπε ο Τρικούπης. Γιατί ο Τρικούπης τον θεωρούσε αποστάτη. Πως η ιστορία τον αδίκησε, καθώς ο ίδιος παραιτήθηκε υπέρ του Τρικούπη.
Πως ο μεγάλος ευεργέτης Ανδρέας Συγγρός αποκλήρωσε μετά από καυγά τον Βασιλιά Γεώργιο και τον διάδοχο-βαφτιστήρι του. Πόκα στο παλάτι με 25.000 δραχμές το χτύπημα, όταν το μεροκάματο ήταν πέντε δραχμές.
Μαύροι και μετανάστες στην πρώτη γραμμή, αλληλοσκοτώνονταν για τους αριστοκράτες και τους βιομήχανους. Η δοκιμή όπλων μαζικής εξόντωσης. Οι χιλιάδες λιποτάκτες και η μοίρα τους.
Πως ο Άρπαλος κατάκλεψε τον Μέγα Αλέξανδρο. Τα ʽʼΑρπάλεια χρήματαʼʼ εξαγοράζουν τους πάντες στην Αθήνα.
Φίλοι μου κι οι δυο. Κι ο Θεοδωράκης κι ο Ψαριανός. Όταν έμαθα ότι κόντεψαν να έρθουν στα χέρια, σφίχτηκε το στομάχι μου. Γιατί κι αυτοί μεταξύ τους ήταν πολύ καλοί φίλοι.
Μπροστά στο φορτωμένο πορτοκάλια δεντράκι του Μαξίμου, ο Αλέξης αναφέρθηκε τρεις φορές (μήπως και μας διέφυγε) στην «γενναιότητα» του να ζητήσει ψήφο εμπιστοσύνης από την Βουλή, ενώ το Σύνταγμα του επέτρεπε να κυβερνά και δίχως να το κάνει.
Και την ώρα που έπεφτε ο σταυρός στα νερά για να τα αγιάσει, το Άγιο Πνεύμα -εν είδει περιστεράς- φώτισε αστραπιαία τον Πάνο Καμμένο, μετατρέποντας τον σε Γέρο της Δημοκρατίας που είχε τους ανένδοτους για ψωμοτύρι.
Δεν πρέπει να έχουμε παράπονο απʼ τον καινούριο χρόνο. Μας προειδοποίησε από την πρώτη του μέρα πως δεν θα πλήξουμε. Από την μετάλλαξη του υπερπολύτιμου προστατευόμενου μάρτυρα σε εγκληματία κατηγορούμενο, μέχρι την διαβεβαίωση Τζανακόπουλου πως θα τολμήσουν να κυβερνήσουν και ως κυβέρνηση δίχως 151 βουλευτές...
Αφήστε ρε τα ψόφια, που καταδικάζετε απερίφραστα την επίθεση. Φαγωθήκατε να τα κλείσετε τα «βοθροκάναλα της διαπλοκής», σιγά μην στεναχωρηθήκατε που έσκασε βόμβα σʼ ένα απʼ αυτά.
Εγώ θα το γράψω κι ας κακιώσουν μερικοί. Η ΝΔ προηγείται σε όλα έναντι του Σύριζα, εκτός από ένα: Τη συνοχή. Αναφέρομαι στα ανώτερα και μεσαία στρώματα των στελεχών, αλλά στην Ελλάδα ζούμε και ξέρουμε πως ο απλός κόσμος στοιχίζεται πίσω από στελεχάρες και στελεχάκια.
Επισκέπτης από την αλλοδαπή με τον οποίον έτυχε να μιλήσω χθες, μου ζήτησε διευκρινήσεις για την ιστορία του εκκλησιαστικού. Το θεωρούσε πολύ σοβαρό, αλλά είχε απορίες.
Τι θα γίνει ωρέ παλικάρια μʼ αυτόν τον Τσίπρα; Θα σταθεροποιηθεί επιτέλους σε μία μόνη μορφή και ουσία για να ξέρουμε με ποιον έχουμε να κάνουμε ή θα μεταλλάσσεται διαρκώς σαν ιός που τον κυνηγούν τα αντιβιοτικά; Αγωνιά κι αυτή η άτιμη η ιστορία πως θα τον μνημονεύσει κάποτε...
Μερικοί παλιοί νεοδημοκράτες μου θυμίζουν τους δημοσίους υπαλλήλους όταν ακούνε για αξιολόγηση. Είναι όλοι τους υπέρ της αξιολόγησης γενικώς, αλλά διαφωνούν πάντα με οποιοδήποτε μοντέλο αξιολόγησης γίνει απόπειρα να εφαρμοστεί...
Είπα σήμερα να γράψω κάτι διαφορετικό. Καθότι η κρίση, η καθημερινή μιζέρια, τα οικονομικά στριμώγματα ανθρώπων και κράτους, η φαυλότητα της εξουσίας και η εξαχρείωση μέρους των πολιτών, μας έχουν κάνει να ξεχάσουμε μια σημαντική παράμετρο της ποιότητας της ζωής μας.
Αφού ρε Γιάννο γεννήθηκες μέσα στα λεφτά, γιατί ήθελες κι άλλα δηλαδή; Να ʽσουνα κανένα φτωχαδάκι που μεγάλωσες με μπαγιάτικο ψωμί και τρύπιο παντελόνι, άντε να σε καταλάβαινα κι ας μην σε δικαιολογούσα.
