Αν και από τον αρχιμανδριτη Σεραφείμ, μπορείς να περιμένεις τα πάντα, έχει την ικανότητα να εκπλήσσει. Η έπαρση, η αλαζονεία και ο ναρκισισμος του, είναι τέτοιος ώστε για λίγα λεπτά δημοσιότητας είναι ικανός να περνοδιαβαινει συνεχώς και με ιδιαίτερη ευκολία τα όρια του λογικού με το παράλογο.
Δεν γίνεται να εξηγηθεί αλλιώς η ομολογουμένως αποτυχημένη προσπάθεια του, να ενδυθει σήμερα το ράσο του Μάρτυρα, με τρόπο που θα ζήλευε ακόμα και η Αλίκη Βουγιουκλάκη στην υπολοχαγο Νατάσα, όταν στην πρόσφατη ιστορία του προφήτη Ηλία, έχει διατελέσει τον ρόλο του συντάκτη, αλλά και δραγουμανου - κοινώς διερμηνέα - ανάμεσα στην δημοτική αρχή και την αρχιεπισκοπη.
Ας το πάρουμε από την αρχή. Από τις πρώτες κινήσεις της δημοτικής αρχής, όταν αποκαλύφθηκε το σκάνδαλο προφήτης Ηλίας, ήταν η αποστολή επιστολών προς πάσα κατεύθυνση και υπηρεσία, ώστε να διευρευνηθουν ευθύνες για τον αυθαίρετο ναό. Αποδέκτης υπήρξε φυσικά και η αρχιεπισκοπη.
Η γλώσσα που μιλάνε οι ιεροί ιεράρχες διαφέρει από τη γλώσσα της πολεοδομιας ή του δασαρχείου και φτιάχτηκε μια επιστολή ειδικά για την αρχιεπισκοπη με ειδικό λεξιλόγιο, που το προσέφερε με ιδιαίτερη προθυμία ο ίδιος ιερέας, που σήμερα έκανε τον αλληλέγγυο στον ταλαιπωρο ναό του Υμηττού.
Η ευκολία και η προθυμία του δεν ήταν μόνες, καθώς συνοδευονταν από καθόλου κολακευτικά σχόλια για τον καταπατητη ιερέα Στυλιανό Καρπαθιου καθώς και της προσπάθειας ανέγερσης του νέου ναού. Μαζί τα ακούνε και οι υπόλοιποι παπάδες της περιοχής αλλά δεν είναι το θέμα μας αυτό.
Όταν για πρώτη φορά, αν θυμάμαι καλά, ο αρχιμανδριτης αναφέρθηκε στον προφήτη Ηλία, ήταν στα γουστοζικα κάλαντα που είπε, ναι κάνει και κάτι τέτοια ωραία, στο τέλος της προηγούμενης χρονιάς. Γελάσαμε όλοι γιατί έτσι έπρεπε.
Αλλά άμα καβαλησεις το καλάμι, αντε μετά να ξεπεζεψεις. Υπάρχουν κι άλλοι που πάσχουν στην περιοχή από την ασθένεια αυτή, αλλά θα περιμένουν την ώρα τους. Μετά το φιάσκο και τον κάζο που έπαθε η εκκλησία με την έλευση του κορονοιου, κάπου, κάπως, πρέπει να ανακτήσει τις χαμένες της δυνάμεις, μιας και η υποταγή της εκκλησίας στο κράτος, πολύ πρέπει να στεναχώρησε τον ιερέα της Αγ. Μαρίνας.
Ήδη δοθησαν τα πρώτα δείγματα στο προηγούμενο διάστημα, όταν άρχισε η παραφιλολογια περί διωγμου των χριστιανών, για αρένες και λιοντάρια. Έτσι λίγο θέλει, ώστε εκεί που έφτυνες να καταλήξεις.
Σήμερα ο Σεραφείμ απέδειξε πως είναι μεγάλος show man.
Όπως πολύ ωραία μου είπε μια φίλη, το πλήθος δεν έπρεπε να φωνάζει συνθήματα για τον Υμηττό και το παρεκκλήσι - ξωκκλήσι, όπως θέλετε πείτε το, αλλά έπρεπε να φωνάζει το support art workers. Τέτοιο show έδωσε.
Ιδιαίτερη πλάκα έχουν οι πιστοί της περιοχής, που έχει τσουρουφλιστει με όλα αυτά ο εγκέφαλος τους, ενώ αγνοούν τα πάντα, αλλά είπαμε, μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύμα.
Έτσι ο Σεραφείμ με την κουτοπονηρια του Έλληνα ιερέα, βγήκε πάλι στον αφρό και είδε τον εαυτό του πρωταγωνιστή στα τοπικά μας, αλλά όχι αγωνιστή όπως διάφοροι φαντασμενοι θέλουν να τον σκέφτονται.
Είδα ότι στις προσωπικές ιστορίες ανέβασε σήμερα μια φωτογραφία από ένα καφενείο, που βρεθήκαμε πριν από κάποιους μήνες. Η αλήθεια είναι ότι ο αρχιμανδριτης, κάνει καλή παρέα άμα θέλει. Κάτι θα περίμενε φαίνεται σήμερα.
Ένα μπράβο στην Κίνηση Πολιτών Ηλιούπολης για την υποδειγματικη σήμερα παρουσία και διοργάνωση αυτής της διαμαρτυρίας. Συνεχίζουμε όλοι μαζί.
Υ. Γ. Αγαπητέ Σεραφείμ, το αγαπητέ είναι ειλικρινές, βλέπω τελευταία πως ετοιμάζεσαι για ένα ραντεβού με δημοσιογράφο της περιοχής.
Πρόσεξε γιατί εσύ θέλεις να έχεις δίπλα σου τον Κύριο, αλλά αυτός έχει πάει πιο μακριά από εσένα. Έχει δίπλα του τον Τραμπ.
Καταρχήν μην κατά λάθος τσακωθητε (εύκολο είναι αυτό), και μην μιλάτε δυνατά και σας ακούνε. Δεν ξερεις που μπορεί να καταλήξετε.
Ποια τύχη μπορεί να έχει ένα έθνος όταν οι ακαδημαϊκοί του εδώ και πολλά χρόνια έχουν βγάλει τον σκασμό και οι πανεπιστημιακοί του πρωτοστατούν στην προδοσία;
Ανησυχείτε γιατί το μωράκι σας δε δείχνει ενδιαφέρον για το φαγητό του; Αναρωτιέστε τι άλλο να κάνετε προκειμένου να τιμήσει το φαγητό του αντί να το πετάει;
Ογδόντα χρόνια μετα την αποφράδα ημέρα του Κακολυριάνικου ολοκαυτώματος στις 24 Μαΐου 1944, το χωριό Ταξιάρχες (ή Κακολύρι) της περιοχής Κύμης της Ευβοίας ζητά ακόμη δικαίωση.
«Γιατί είπε το ΟΧΙ ο Μεταξάς, αφού θαύμαζε τον άξονα και κυβερνούσε με τον τρόπο του χιτλερικού εθνικοσοσιαλισμού;» αναρωτιόταν ο Μάνος Χατζιδάκις, σε μια από τις ραδιοφωνικές του εκπομπές.