Νίκος Ι. Καραβέλος
Δικηγόρος-Συγγραφέας

Λένε πως ο άνθρωπος αντιλαμβάνεται τον κόσμο με τρόπο άμεσο και έμμεσο. Κι αυτό είναι σωστό.

Η άμεση γνώση προϋποθέτει επαφή με τον υλικό κόσμο, ο οποίος πρέπει να είναι παρών.

Όταν όμως, τα πράγματα απουσιάζουν και δεν μπορούμε να τα δούμε ή να τα αγγίξουμε, τότε ενεργοποιείται η έμμεση επαφή, με άλλα λόγια η αφαίρεση, που είναι απαραίτητη προκειμένου ο άνθρωπος να αντιληφθεί αφηρημένα πράγματα.

Έτσι προχώρησε το ανθρώπινο είδος, με τη συνδρομή της εξέλιξης και η εξελικτική αυτή διδαχή ήταν από τους παράγοντες εκείνους που φαίνεται να διαφοροποίησαν τον άνθρωπο από τα λοιπά είδη, σπονδυλωτά και ασπόνδυλα.

Όσο αυτή η έμμεση γνώση αναπτύσσεται, τόσο αναπτύσσεται η φαντασία και το είδος μας εξανθρωπίζεται, καθώς το ζωικό μας μέρος δεν μπορεί να κατανοήσει κάτι που είναι απόν.

Αυτός ο τρόπος γνώσης του κόσμου, υλικού και πνευματικού, ονομάζεται συμβολικός, τα δε σύμβολα είναι τα όργανα με τα οποία οι άνθρωποι κατανοούσαν ή προσπαθούσαν να κατανοήσουν το περιβάλλον.

Τα σύμβολα ασκούν πάντα μια έντονη γοητεία. Με τα σύμβολα οι άνθρωποι απελευθερώνονται, ζουν, ερωτεύονται, πεθαίνουν. Γι' αυτό είναι σεβαστά.

Πολύ περισσότερο τα σύμβολα μιας θυσίας. Ένα κρανίο εκτελεσμένου στην Κάνδανο, το παπούτσι του δολοφονημένου παιδιού στη Λωρίδα της Γάζας, το ρούχο του σκοτωμένου στρατιώτη στο Βελιγράδι, το μισοκαμένο Ιερό Ευαγγέλιο που σώθηκε μέσα στη γενική σφαγή των Καλαβρύτων!

Τι άλλο παρά να ασπαστείς αυτά τα Ιερά Σύμβολα. Με αυτα ο άνθρωπος εγινε Ανθρωπος, με αυτα κατανοεί τον Πόνο, άρα τον Κόσμο. Η άρνηση του ασπασμου σε καθιστά κτήνος, βάρβαρο, υβριστή, Αγράμματο.

Σε καθιστά γελοίο, όταν προκειμένου να αποφύγεις ν' αποτισεις τον σεβασμό, μεταμφιέζεις κουτοπόνηρα τη βλακεία που σε διακρίνει σε "προοδευτική" συνέπεια.

Ετούτα αποτυπώθηκαν στην καρδιά και στο χαρτί όταν με λύπη πληροφορηθήκαμε το ακόλουθο περιστατικό:

Ένας εκ των πλέον προβεβλημένων υπουργών της Κυβέρνησης, που ταλαιπωρεί με τη σειρά της την Ελλάδα στα τέλη της δεύτερης δεκαετίας του 21ου αιώνα, ο κ.Πάνος Σκουρλέτης, έδωσε το παρών στο μνημόσυνο για τους Έλληνες που σφαγιάστηκαν στα Καλάβρυτα από τους Γερμανούς την 13η Δεκεμβρίου 1943.

Αυτός ο κύριος, όταν ο Μητροπολίτης Καλαβρύτων και Αιγιαλείας κ.Αμβρόσιος πήρε στα χέρια του το μισοκαμένο Ευαγγέλιο και τον κάλεσε να το ασπαστεί, εκείνος με μια κίνηση απώθησε το Ιερό Σύμβολο με τα χέρια του και αρνήθηκε.

Αρνήθηκε να ασπαστεί, όχι το θρησκευτικό φορτίο, στο οποίο δικαιούται να δυσπιστεί, αλλά το Μέγα Φορτίο της Θυσίας του Ανθρώπου που μαρτύρησε, την οποία συμβολίζει το Ιερό τούτο κειμήλιο.

Ο Μέγας Αγράμματος αρνήθηκε να πράξει το αυτονόητο..

Να επιτελέσει το ανθρώπινο καθήκον του να ασπαστεί την αιματηρή Ιστορία του τόπου του.

Ένας αξιόλογος φίλος, Κρητικός, μου διηγήθηκε προσφάτως το εξής συγκλονιστικό περιστατικό:

Πριν από καιρό μια ομάδα Τούρκων τουριστών ξεναγήθηκε από τον ίδιον στο ιστορικό μοναστήρι του Αρκαδίου. Ένας εξ αυτών, Τουρκοκρητικός άκουσε εμβρόντητος για τους Έλληνες που σφαγιάστηκαν επάνω στην Αγία Τράπεζα. Βγήκε συγκινημένος από το Ιερό, άναψε με κατάνυξη ένα κερί κι έμεινε ακίνητος ώρα πολλή!

Δεν ασπάστηκε το χριστιανικό φορτίο των συμβόλων.

Ένιωσε την ανάγκη να ασπαστεί ένα σύμβολο ηρωισμού και Θυσίας. Το σημαντικότερο επεισόδιο της Κρητικής επανάστασης, την Κορυφαία πράξη του απελευθερωτικού αγώνα των Κρητών.

Ασπάστηκε τον αγώνα και τη Θυσία των Ελλήνων που μαρτύρησαν από τον ομοεθνή του Μουσταφά Ναϊλή Πασά και τα στρατεύματά του στις 9 του Νοέμβρη 1866.

Αυτός ήταν ο Άνθρωπος!